Zondag 21 oktober Bromo, Suruabaya, Singapore

Eric had de hele nacht zo ongeveer op de wc doorgebracht en was helaas niet in staat om met ons mee te gaan.
Om 04.00 stond onze gids klaar om ons te begeleiden zouden moeten lopen voor het uitzicht op de Bromo bij zonsopgang. Het was een hectisch super toeristisch gebeuren dat me deed denken aan de beklimming van de berg Sinai. Het was een aan een gesloten file van omhoog klimmende jeeps. Bij het uitstappen verder je omringd door allerlei opdringende verkopers en mensen die je per paard omhoog wilden brengen.
De zonsopgang was prachtig, ondanks er zoveel mensen waren was er voldoende ruimteom fot’s te maken.
Toen de zon echt op was gingen we terug naar beneden en was er nog een tochtje naar de voet van de Bromo.
Daar hadden we een minder prettige verrassing: de I-Phone van Peter was kwijt!
Overal gezocht, de telefoon gebeld hij ging wel over, maar was nergens te vinden. Gestolen!!
Nu bedachten we dat het ook opvallend was geweest dat 1 jongen een steeds dichtbij Peter op de foto wilde.
Na het douchen (we zaten helemaal onder de zwarte stof) en het ontbijt (deze keer toast met jam en ei) bleek Eric gammel en wel in staat om weer in de auto mee te gaan.
We moesten naar het vliegveld van Surabaya waar met Jetstar terug naar Singapore zouden gaan.
Onderweg was er nog een stop bij de lokale polisi om een proces-verbaal voor de gestolen I-Phone op te laten maken (bij nog een keer Peters telefoon bellen, bleek deze inmiddels uitgezet te zijn en was dus definitief kwijt).
We waren veel te vroeg op het vliegveld, maar er was voldoende te kijken en te doen.
Uiteindelijk mochten we inchecken, we kregen rare instapkaarten op totaal andere namen, maar bij navragen was dit geen probleem, onze koffer was wel iets te zwaar maar deze mocht gewoon door.
Bij de Starbucks werd ons hotel in Singapore voor de komende dagen nog even snel geregeld (lang leven onze moderne communicatiemiddel: internet) het werd het Carlton hotel omdat deze centraal gelegen en redelijk betaalbaar was.
We moesten nog even pp 140.00 rpts betalen om het land uit te mogen. Toen we naar de gate wilden werden we door de zelfde jongeman als die ons ingecheckt had aangehouden, we kregen instapkaarten op onze eigen naam maar we moesten nog wel even het overgewicht van de koffer (3 kg.) bij betalen, daar waren we het dus niet mee eens.
De jongens gingen gewapend met onze 3 rugzakken mee terug naar de incheckbalie om het overgewicht over te pakken, zodat we zonder extra bijbetaling naar Singapore konden vliegen.
Na een week en drie vluchten stonden we laat in de middag weer op Shangi airport in Singapore.
Java was een belevenis op zich, we hadden Java op zijn Amerikaans gezien en ons niet voldoende de afstanden en benodigde reistijden op Java gerealiseerd.
Vanaf Shangi airport gingen we met de metro naar NUS, waar we de koffers weer ompakten, waarna Peter en ik de taxi pakten naar het Carlton hotel.
We waren wel toe aan een kamer met een goed bed en een warme douche.