27-12-2015 treinrit, theeplantages, Kandy

Vandaag de treinreis door de theeplantages waar we zoveel verwachtingen van hadden. Het reisbureau uit Lanka bleek geen kaartjes gereserveerd te hebben, dus we konden niet om 09.00 vertrekken. We gingen eerst nog even lopend een stukje naar little Adams Peak, midden door een kleine theeplantage. Inmiddels begon het eerst zachtjes, maar daarna flink te regenen. Om 10.30 konden we pas informeren of er überhaupt nog kaartjes waren Er waren alleen 2e klas kaartjes, zonder plaats reservering, beschikbaar. Deze hebben we maar genomen, want we wilden wel graag met de trein mee. Inmiddels was het steeds harder gaan regenen. De trein zou om 10.56 vertrekken en het perron liet steeds voller, 50/50 toeristen en locals. Om 11.15 arriveerde de trein, geen luxe toeristentrein maar een lokale boemel. Onze chauffeur maakte zich zorgen of we wel op het juiste station (Nannu-Oya) uit zouden stappen. Dit was het hoogst gelegen treinstation van Lanka, waar hij ons met de auto op zou wachten. Daarom vroeg hij een aantal lokale mensen om ons te waarschuwen als we er waren. Toen de trein aankwam zat deze al bomvol met mensen en wij moesten er ook nog bij. Na wat duwen en trekken konden we bij een deur gaan staan, zodat we wat konden zien.
Het weer werd steeds slechter, dus de voorspelde prachtige uitzichten bleven uit. De trein had het zwaar en ging krakend en kreunend omhoog . We moesten gedurende onze rit een hoogteverschil van ongeveer 1300 meter overbruggen. Na ongeveer een uurtje kreeg Zwany een zitplaats en kon ik me verplaatsen naar een andere (open) deur waar wat meer ruimte was, zodat ik af en toe een foto kon nemen. We stopten op diverse kleine stationnetjes. Het eerste grotere station was Haputale, daar stapten veel mensen in, beladen met veel en grote tassen vol boodschappen. Ze kwamen van beide kanten de trein in dus ik moese me echt breed maken om mijn veroverde plekje te kunnen behouden. Vanaf Haputale kreeg in bij de deur gezelschap van 2 broertjes, die me eerst aankeken alsof in van de maan kwam, maar later probeerde de oudste contact te maken hij zei ineens: “nice vieuw” “beautifull” terwijl hij naar het uitzicht wees. Nadat ik ze een vingerpoppetje gegeven had, was het ijs helemaal gebroken. Ze bleken er ook in Nannu-Oya uit te moeten. De trein reed door prachtige groene theeplantages, soms bevonden we ons compleet op boomtop hoogte (canopying per trein !!). Dichter bij Nannu-Oya waren er steeds meer terassen waar groenten verbouwd werden. De trein kwam met 2 uur vertraging (door de regen) aan ons eindstation. Mijn nieuwe vriendje nam keurig afscheid met “nice to meet you” en met een wederzijds “God bless you” namen we afscheid.
De chauffeur stond al op ons te wachten en was helemaal nerveus, want we hadden meer dan 2 uur vertraging en we moesten nog zoveel doen. Omdat het weer steeds slechter werd besloten we zonder allerlei tussenstops rechtstreeks naar Kandy te rijden. De watervallen en de riviertjes die we onderweg tegenkwamen waren overvol en het water verplaatste zich met donderend geweld. Het was een lange en heftige tocht, tropische stortbuien en dan ook nog haarspelden naar beneden, idioot inhalende andere auto’s, geen strepen op de weg en hinderlijk lampen van de tegenliggers. We waren blij dat we veilig in Kandy aankwamen. Het was weer even zoeken naar het hotel. Onze chauffeur is zo onzeker dat hij minstens 3 keer moet vragen waar het hotel was. Het hotel lag prachtig boven de stad. Ook hier was er weer een probleem met de kamer. Er was geen kamer met 2 eenpersoonsbedden beschikbaar, dus we kregen een kamer met een 2 persoonsbed met een bijgeplaatst bed en we hadden uitzicht op het tegenoverliggende deel van het hotel. Ze beloofden ons dat we de volgende dag een betere kamer met uitzicht op de stad zouden krijgen. Na weer genoten te hebben van een goed verzorgd buffet, waren we blij dat we konden gaan slapen. Het was weer een lange en enerverende dag geweest.