Zaterdag 15-07-2017 Danang Hoi An

Met een dusdanige nachttrein is het een verschrikking om te reizen. Het was heel koud in onze coupe. Je kon liggen maar slapen werd niet zoveel, je werd voortdurend heen en weer geschud. Het was eigenlijk ook niet mogelijk om een boek te lezen. Als je naar de wc moest had je echt zeebenen nodig. Rond 05.00 werden we wakker en we telden de uren af tot aan Danang. Je kon niet echt zitten op het bed, dus je moest maar een beetje hangen. Er bleek toch een koffiekar en en een kar met twijfelachtig voedsel. Af en toe stopten we even op een station en mocht van de meneer van de security er even uit om foto’s te maken. We bleken onderweg 1,5 uur vertraging te hebben opgelopen. Rond 15.30 kwamen we in Danang aan en vandaar gingen we met een minibusje naar Hoi An. Ondertussen had ik een barstende hoodpijn en was ik misselijk van “landziekte”. Ik beloofde mezelf dat ik met nooit meer op deze manier wilde verplaatsen met een nachttrein. Bij het hotel aangekomen ging er van alles mis en bleek voor mij geen eenpersoons kamers te zijn, deze was volgens hun gecanceld. Het voorstel was dat ik inmijn eentje naar een ander hotel zou moeten gaan, dat was dus geen optie. Uiteindelijk was er toch een kamer voor mij. Er werd ook direct gezegd dat we de laatste nacht in een ander hotel zouden moeten slapen, omdat er een feest zou zijn. We gingen samen nog even de stad
in en aten wat op een boot op de rivier (weer schommelen).