aangifte, shoppen, buurt verkennen

Vrijdag 9 augustus

Aangifte telefoon, shoppen, foto’s buurt

Vanmorgen al vroeg onderweg met Nick naar Mataram, hier moesten we naar het politiebureau om aangifte te doen van het verlies van de telefoon. Niets over de telefoon gehoord ondanks berichtjes:

Ik heb deze telefoon verloren, breng mijntelefoon a.u.b. terug ik ben vrijwilliger in Lombok en heb mijn telefoon nodig. Dua toch maar aangifte doen. We moeste de scooter even buiten het terrein parkeren, omdat Nick niet op extra controles door de politie (hier: polisi) van zijn scooter zat te wachten. Nick had van tevoren al contact met de politie opgenomen, we hadden dus een afspraak.

We werden ook hier vriendelijk ontvangen. 1 meneer vulde alles in op een soort aangifteformulier, terwijl er 4 anderen toe zaten te kijken. Gelukkig had ik alle gevraagde gegevens paraat en kon ik ze zelfs een kopie van mijn paspoort overhandigen. Het duurde veel minder lang dan Nick had verwacht en na een controle van de aangifte, moest deze in tweevoud worden ondertekend. Daarvoor stond 1 van de mannen die achter ons in een rij zaten te wachten op en ondertekende de formulieren. Nick zette mij af bij het epic center en ging zelf terug naar huis.

Ze waren nog niet geopend dus ik liep even naar de overkant om te kijken of ik foto’s van de moskee ter plekke kon maken. De moskee en de omgeving waren een plaatje.

Om 10.00 kon ik naar binnen en was het tijd om winkeltjes te kijken. Veel internationale merken waren er vertegenwoordigt. Het centrum was eigenlijk kleiner dan ik in eerste instantie had gezien, toen ik er met Fitri rondliep. Het was leuk om te zien wat er allemaal verkocht werd, vooral in winkels met allerlei voordelige aanbiedingen. IK was op zoek naar een sweatshirt met een tekst, maar die kon ik niet vinden. Uiteindelijk kocht ik een plastic voorraaddoos voor de speelleer groep en een dun outdoor vestje voor me zelf (IDR 399.000 = €22,96). Hier lag mijn kans om te gaan eten bij een van de bij ons ook bekende merken en ik koos voor KFC. Het ging niet helemaal goed met bestellen, de mevrouw en ik begrepen elkaar niet. Uiteindelijk kreeg ik een grote bucket met 9 grote kluifstukken kip, terwijl ik helemaal niet van kluiven hou en zeker niet zonder bestek. Het lukte me om 2 stukken naar binnen te werken, de rest nam ik mee naar huis. Thuisgekomen fileerde ik de kip en stopte het kippenvlees in een bakje in de diepvries, misschien kan ik er keer soep van maken (Bakso Ayam).

Tegen de avond liep ik wat in mijn buurtje rond om foto’s te maken en ik ontdekte dat ik eigenlijk heel gemakkelijk naar het strandje, waar we ons huisbezoek hadden afgelegd en de meeting met cliënten hadden gehad, toe kon lopen. Ik ben nog steeds een bezienswaardigheid op straat, iedereen groet vriendelijk terug en vraagt: “where you from? “Mijn antwoord is standaard inmiddels: “bule dari Belanda (vreemdeling uit Nederland)”.

Veel van de zijstraten waren keurig verzorgd en vol bloemen, heel anders dan waar ik tot nu toe geweest was. Ook hier weer een mooie moskee en ook weer groen, geel en wit. Toch even goed om nog even beter rond te kijken en toch weer verrassende dingen tegen te komen.