Zondag 3 augustus naar Paaseiland (Rapa Nui)

De taxi was er al om 05.05, zodat ik niet eens tijd had om mijn thee op te drinken. Geknuffeld en uitgezwaaid door mijn gastvader vertrok ik voor het grote avontuur ( en mijn droomwens vanaf mijn 10e ): Paaseiland. Nadat we de hele stad doorkruisend om nog 3 andere passagiers op te halen, waarbij ik allerlei mij inmiddels bekende gebouwen herkende, was ik al om 06.30 op het vliegveld. Bij het inchecken was er totaal geen wachttijd en de steward veranderde mijn zitplaats in een raamplaats bij de nooduitgang (yes!!).
Ik bracht de tussentijd door met het schrijven van mijn verslagen en nam ook een licht ontbijtje.
(cappuccino + sandwich ham /palta).
Ik realiseerde me op dat moment dat ik ongeveer 8000 km. moest vliegen om 4 dagen op Paaseiland te kunnen zijn.
De reis verliep probleemloos, heel gek om op de kaart van het vliegtuig alleen maar blauw en een vliegtuig te zien, verder helemaal niets. Dit komt omdat Paaseiland 3760 km van Chili en 4100 km van Tahiti ligt en daardoor is het meest afgelegen eiland ter wereld.
Het is maar 23 km lang en 12 km breed.
De hemel is hier blauw en het is hier warm. We waren het enige vliegtuig op het vliegveld. Het duurde nogal even tot de koffers kwamen. Er liep een politie snuffel hond rond om de bagage te controleren. Opeens sloeg hij alarm, hij blafte en beet vol overgave in een oude grijze rugzak die tussen al de koffers op de band voorbij kwam. Iedereen schrok en dacht dat er drugs .o.i.d mee waren genomen. Het bleek dat er een bal in zat voor de hond om attent te blijven en zijn baasje liet hem uitgebreid met de bal spelen tussen alle nog aankomende koffer. Voorzien van een bloemkrans (gebruik van het eiland) werden we door de eigenaresse naar ons hotel gebracht. Ondertussen vertelde ze in het Spaans en het kort waar van alles was. Ze hebben hier een “main” street en een kerkstraat en ook liet ze zien waar de haven was.
De kamer was fantastisch met uitzicht op zee. Er waren gelijk met mij 4 Amerikanen aangekomen 3 zussen en een aanstaande zwager. Ik sloot me bij hun aan toen we naar het dorp liepen om iets te eten en wat inkopen te gaan doen. En natuurlijk om de eerste foto’s te gaan nemen. Het eten is hier erg goed, veel verse vis in supergrote porties. Het weer wisselt hier erg snel van strakblauwe luchten tot grijs donker en een fikse regenbui. Het waait hier behoorlijk. De eerste avond was er geen mooie zonsondergang, maar ik heb nog even. Mijn biologische klok is nu helemaal in de war, want het is hier weer 2 uur vroeger dan in Santiago ( 8 uur vroeger dan in Nederland).