Donderdag 20-07-2017 Hoi An, Saigon

Vanmorgen werd ik rond 05.00 wakker en ik werd verrast door bijna 360 graden verkleuring door de zonsopkomst: een cadeautje. Joelle, Etienne en ik besloten voordat we uit moesten checken om nog even naar het strand te fietsen, om in elk geval even aan zee te zijn geweest. Ook nu weer een hectische tocht midden door het toeterende verkeer. Het strand stelde niet zoveel voor, maar ze hadden er goede ijskoffie. We waren om 11.30 terug in het hotel en konden nog net even douchen voordat we uit moesten checken. De anderen gingen nog van alles doen. Ik besloot om in de koelte te blijven en mijn boekje verder te gaan lezen. Dit hotel bleef zo heerlijk rustig, zo langzamerhand ben ik al die drukte en het getoeter een beetje zat. De transferbus was weer keurig op tijd. We waren dan ook veel te vroeg op het vliegveld van Danang. Er werd van alles omgeroepeb, maar we verstonden er helemaal niets van. Onze vlucht bleek vertraging er hebben, eerst ongeveer een half uur, later werd het een uur. De crew verscheen en dat zag er een beetje hilarisch uit: de dames in een geblokte hotpants, rode lakschoenen en koddig soldaten baretje op hun hoofd, alsof ze elk moment met een voorstelling konden gaan beginnen. De vlucht verliep verder uitstekend, er was onderweg prachtige immens grote wolkenpartijen te zien. Het vliegveld van HCN city was ontzettend hectisch en de bus had moeite om überhaupt even te kunnen gaan parkeren om onze spullen in te pakken. Het hotel leek veel minder gezellige en minder aangekleed dat alle vorige hotels. Het leek wel of we midden in een discowijk zijn beland, overal keiharde muziek en allemaal dezelfde harde bas dreunen. Toen we gingen eten met z’n allen (nu nog 5) kwamen in een soort hamburger tentje terecht waar ze meer personeel dan klanten hadden. Het eten was prima, alleen konden we door alle muziek niet met elkaar praten. Gelukkig hebben we morgen een uitstapje buiten de stad.