Zondag 4-2-2018 city walk, Soam, Ghandi, party

Vanmorgen moesten we verzamelen tegenover het Prins Albert museum voor een rondwandeling met gids door de historisch binnenstad van Bombay. Het duurde even tot iedereen de verzamelplaats gevonden had. Ze gebruiken hier geen TomTom en als ze het niet kunnen vinden bellen ze naar de bestemmingsplaats om te loodsen. Het was een gecombineerd uitje met de Israëliërs. Onze gids Mala sprak zowaar een beetje Nederlands, ze had in Suriname en in Den Haag gewoond. Het historische centrum had allerlei stijlen gebouwen, allemaal herinnerend aan de koloniale tijd. Mala verteld veel feiten aangevuld met leuke anekdotes. We liepen in een rustig tempo door de binnenstad, genietend van de verhalen van Mala en ondertussen foto’s nemen. Na het bezichtigen van een Anglicaanse kerk gingen we verder in een minibus. Ondertussen vertelde Mal wat er links en rechts te zien was. De Israëlische mensen waren inmiddels allemaal naar hun eigen programma onderdeel onderweg; een koosjere lunch. Rond 14.00 gingen wij lunchenin een van de beste vegetarische restaurants van Bombay: Soams. Je kon hier niet van tevoren reserveren, dus werden we op de wachtlijst gezet. We konden een beetje opgepropt bij de ingang gaan zitten wachten, ondertussen genietend van een mango lassi (een soort yoghurt met mango). Onze gastheren kregen het voor elkaar dat we bijna direct aan de beurt waren. Het eten was er fantastisch en je mistte het vlees helemaal niet. Ook hier weer allerlei verschillende gerechtjes, het ene nog lekkerder dan het andere. Vooral het citroen toetje was helemaal verrukkelijk. Daarna maakten we een korte stop bij het Gandhi huis, waar een overzicht werd gegeven van zijn leven. Ook was er een kopie van zijn kamer, heel minimaal en eenvoudig ingericht. De volgende stop was bij een tempel van een geloof, waarbij de aanhangers niets van onder grond eten en zelfs een masker dragen om geen micro-organismen te beschadigen of te doden. Het laatste onderdeel waren de hangende tuinen van Bombay, ze hangen niet echt, maar hangen boven de waterreservoirs van de stad. Hier bevonden zich ook de towers of silence, hier brengen de boven genoemde gelovigen hun doden naar toe (nadat ze allerlei rituelen hebben vervuld) en worden deze door de vogels (gieren enz.) binnen een paar dagen opgegeten. De overblijvend botten worden in een bron gegooid, zodat alles terug gegeven wordt aan de aarde. Als laatste gingen we kijken bij een wijk waar de was verwerkt werd. Heel apart, zo ver als je kon kijken waren er alleen maar waslijnen (met alle was op kleur) en op de achtergrond de torenflats. De was komt uit uit de hele stad in grote hoeveelheden aan. De mensen kunnen niet lezen en schrijven maar toch hebben ze een systeem ontwikkeld om de was te merken zodat later als het schoon is weer op de juiste plek afgeleverd kan worden. Daarna ging iedereen naar zijn gastgezin voor een individueel programma. Wij gingen met de bus terug, omdat onze chauffeur anderen naar huis ging brengen. Het laatste stukje moesten we lopen en liepen we langs de door Mala aanbevolen ijssalon. We mochten de smaak kiezen, maar i.p.v. een bolletje op da hand nam onze gastheer gelijk van de gekozen smaken een family pack mee. Kortom geen ijsje.
’s Avonds hadden we weer een party met de Israëliers. Het was even zoeken om er te komen, maar nadat de gastheer ons geloodst had (stoplichten rechts, langs de brandweer en dan 2x rechts) de chauffeur moest het nog een aantal keren aan de locals vragen maar uiteindelijk waren we er. Ook nu weer een luidruchtig feestje met heerlijk koosjer eten. Als extra vermaak mocht je sieraden uitzoeken of je handen met prachtige henna patronen
laten versieren. Een henna versiering stond al lang op mijn to-do-list dus dit was mijn kans. Het werd deze avond een latertje, maar het verkeer was inmiddels niet meer zo druk. Onze gastheer was blij dat hij thuis was, want hij had behoorlijk last van zijn keel. Annette en ik gingen voordat we naar bed gingen nog even afkicken van al het lawaai op het heerlijke terras met windje uit zee.