Saj in the Forest, eerste safari

Dinsdag 08-10-2024 Saj in the Forest, 1^e safari

Eerst even wat algemene informatie.

Pench National Park is een nationaal park in de Indiase deelstaat Madhya Pradesh. Het maakt deel uit van Pench Tiger Reserve en ontleent zijn naam aan de Pench-rivier die van noord naar zuid door het park stroomt en het park verdeelt in bijna gelijke westelijke en oostelijke helften, respectievelijk de goed beboste gebieden van de districten Seoni en Chhindwara.

Het strekt zich over de twee staten Madhya Pradesh en Maharashtra. 70% van dit nationale park ligt in de staat Madhya Pradesh en de overige 30% van het park ligt in de staat Maharashtra.

Het werd opgericht in 1975, in 1965 uitgeroepen tot reservaat, in 1975 verheven tot nationaal park en in 1992 opgenomen als tijgerreservaat.

Het nationale park bestaat uit droge loofbossen en er leven o.a. tijgers,leopards, bisons, herten, vogels en veel vlinders.

Pench National Park omvat 758 km2 (293 vierkante mijl), waarvan 299 km2 (115 vierkante mijl) het kerngebied van het park en het Heiligdom van Mowgli Pench vormen. De resterende 464 km2 (179 vierkante mijl) vormen de bufferzone. De hoogte varieert van 425 tot 620 m (1,394 tot 2,034 ft). Het beschermde gebied is bedekt met kleine heuvels en teakhout gemengd bos in de zuidelijke uitlopers van het Satpura-gebergte.

De temperatuur varieert van 4 ° C (39 ° F) in december tot 42 ° C (108 ° F) in mei. De gemiddelde neerslag is 1,300 mm (51 inch).

Pench National Park is een van de vele plaatsen die Rudyard Kipling mogelijk hebben geïnspireerd tot hete schrijven van The Jungle Book.

The Jungle Book is een verhalenbundel uit 1894 van de Engelse schrijver Rudyard Kipling. De meeste personages zijn dieren zoals Shere Khan de tijger en Baloo de beer, hoewel een hoofdpersoon de jongen of "man-welp" Mowgli is, die in de jungle wordt opgevoed door wolven.

Een belangrijk thema in het boek is verlating gevolgd door pleegzorg, zoals in het leven van Mowgli, in navolging van Kiplings eigen jeugd

De meeste verhalen spelen zich af in een bos in India; een plaats die herhaaldelijk wordt genoemd is "Seeonee" (Seoni), in de centrale staat Madhya Pradesh.

Een ander belangrijk thema is recht en vrijheid; de verhalen gaan niet over dierlijk gedrag, menselijke typetjes in dierlijke vorm.

Ze leren respect voor autoriteit, gehoorzaamheid en het kennen van je plaats in de samenleving met "de wet van de jungle", maar de verhalen illustreren ook de vrijheid om tussen verschillende werelden te bewegen, zoals wanneer Mowgli zich beweegt tussen de jungle en het dorp.

Het bosreservaat heeft ook de locatie geleverd voor de BBC-natuurserie Tiger: Spy in the Jungle, een driedelige documentaire verteld door David Attenborough, die verborgen camera's gebruikte om intiem tijgergedrag vast te leggen.

Vanmorgen om 05.00 a.m. werd ik opgehaald door iemand van het restaurant, bij mijn huisjes en ik mocht mijn rugzak niet zelf dragen. Ik ging alleen met de manager van het resort (Saurabh) onderweg met de auto naar de Sillare gate voor een privé safari. Het was een tocht van bijna een uur. Saurubh spreekt heel goed en verstaanbaar Engels, dus we hadden hele gesprekken. Saurabh is de kenner van tijgers hier, hij weet zoveel bijzonderheden en maakt ook heel veel fantastische foto’s. Vandaar dat er een fototoestel met een grote 400mm lens mee ging, hij had zelfs voor beanbags gezorgd, waar je je lens op kon laten rusten (had ik mijn nekkussentje voor niets meegenomen). Bij de ingang van het park werd de foerage en fotospullen overgepakt in de jeep van het park. Alle nationale parken in India zijn van de overheid en alle safari’s moet je via de overheid boeken. Je krijgt dan een chauffeur en gids mee (meestal zijn dit lokale mensen die in de jungle opgegroeid zijn en alles zien en alle planten ene dieren kennen). Om 06.00 a.m ging de gate open en mochten we het park in. De jungle hier lijkt op de Nederlandse bossen, met veel stroompjes, beekjes en meren. Vol verwachting gingen we onderweg op jacht naar de tijger. We zagen heel veel damhertjes (hier heten ze chital), Samsa herten, een wild zwijn en een aantal bizons (Indian Gaur). Er waren ook regelmatig pauwen te zien (de nationale vogel van India). We reden over kronkelige en hobbelige weggetjes met prachtige uitzichten, maar we hadden niet echt tijd voor foto’s hiervan, want we waren op zoek naar de tijger.

Onderweg bloeide zomaar een amaryllis langs de kant van de weg, maar dat vonden de anderen niet interessant. Af en toe stopten we om sporen te kijken of om te luisteren naar de alarmroepen van de Langus apen (deze waarschuwen de andere beesten als er een tijger rondloopt). Natuurlijk werd er ook overlegd met de andere safari jeeps, maar steeds keken alle inzittende sip en schudden de gidsen teleurgesteld hun hoofd. Niemand had nog een tijger gespot. Rond 09.30 a.m. was het tijd voor een sanitaire stop en een ontbijt. De keuken had van allerlei lekkers meegegeven en de motorkap werd zelfs voorzien van camouflage tafelkleed. Na het ontbijt gingen we vol frisse moed verder. De mannen wisselden ondertussen allerlei sterke verhalen over tijgers uit en ook lieten elkaar hun mooiste foto’s zien. Sommige waren gemaakt op locaties die we passeerden, maar nu was er geen tijger te zien.

De tocht op zich was heel afwisselend, met prachtige waterpartijen en ook uitzichten en het zou ook te gek geweest zijn dat we op de eerste safari al een tijger te zien kregen. Op de wisselplaats van jeep naar auto zagen we nog net even een prachtige specht.

Toen we weer terug waren bij het resort weren we met een nat handdoekje ontvangen om de stof van ons af te wissen en was het tijd voor een warme douche en even bijslapen.

01.30 p.m. is hier de lunch

05.30 p.m. high tea

08.30 p.m. is het diner

En iedere keer krijg ik weer de lekkerste dingen voorgeschoteld, ze koken voor mij apart en alleen maar dingen die ik lekker vind.

Het is ook culinair genieten, naast natuurlijk het genieten van de natuur.