1-2- februari 2025 van Amsterdam naar de Campus

Zaterdag 1-2 tot zondag 2-2-2025 Van Amsterdam naar de Campus.

Op uitnodiging van Anne Legeland (Friends indeed, End Plastic Soup en de drijvende kracht achter de Global Grant voor de realisatie voor upcycle unit voor vervuild plastic op de Campus) om bij de inauguratie (opening) van deze unit aanwezig te zijn, heb ik mijn plannen om terug te gaan naar India vervroegd.

Zaterdag 1-2-2025 vertrok ik weer bepakt en bezakt met allerlei zinvolle spullen naar India. Jan van de Werf van RC Bergh bracht mij "even" naar Schiphol.

Bij de incheckbalie van Saudia verliep het allemaal heel chaotisch:

·de rij waar je in stond te wachten moest plotseling de andere kant op gaan lopen, zodat ipv vooraan ineens achteraan stond

·er werden rijen afgesloten en weer geopend,

·mensen piepten via de ingang van de businessclass tussendoor om vooral eerder in te kunnen checken,

·verder was er een hele grote groep middelbare scholieren die deelgenomen hadden aan de THIMUM (The Hague International Model United Nations) met ontzettend veel bagage die terug gingen naar Djedda, daar de balie het nodige mee te doen had om ze allemaal in te kunnen checken.

Uiteindelijk na 1.5 uur wachten kreeg ik mijn boardingcard, gelukkig hoefde ik niet midden in een rij te zitten en kreeg ik een raamplaats.

We vertrokken met een vertraging van 1 uur en 20 min vanaf Schiphol, nu maar hopen dat de 3 uur en 30 minuten overstaptijd in Djedda voldoende was om de volgende vlucht naar Mumbai te gaan halen.

De reis was turbulent: 60 stuiterden pubers in de cabine met veel gegiechel, lawaai, muziek, continue stoelen wisselen met ander reizigers enz. zorgden voor een onrustige reis.

In Djedda aangekomen moest ik eerst nog en boardingcard voor de volgende reis gaan halen en natuurlijk was de eerste balie niet open en moest ik een heel stuk verder lopen. Ook hier was het turbulent door ruzie makende reizigers bij de transferbalie die invoerbelasting moesten gaan betalen voor de door hun in Barcelona gekocht taxfree alcohol.

Er was alleen nog een gangplaats beschikbaar, maar alles was beter dan een plaats midden in de rij.

Aan boord van het vliegtuig bleek dat ik op de 1^e rij zat met heerlijk veel beenruimte (inmiddels was het 02.30 a.m. dus een beetje kunnen slapen zou mooi zijn).

De hele reis had ik het gevoel dat ik op slingerend schip zat, door de continue turbulentie.

In Mumbai aangekomen kreeg ik bij de gate een lift ( in een elektrokar die de minder mobiele passagiers vervoerden) de dame die naast mij in het vliegtuig gezeten had samen met haar zoon gingen hiermee en ze vroegen mij ook om bij hun in te stappen, wat een luxe om zo tot aan de douane gebracht te worden.

Na de douaneformaliteiten ging ik naar de bagageband om mijn koffer op te halen, zou het in Djedda gelukt zijn om deze op tijd op de volgende vlucht te krijgen? En, ja hoor mijn oranje koffer kwam op de band aan, wel had hij nog 1 bagageriem i.p.v. 2.

Daarna direct door naar domestic transfers om mijn boardingcard bij Air India op te halen, dat ging heel snel.

Het laatste deel van de reis vloog ik businessclass, zodat ik mijn wachttijd in Mumbai in de airlounge kon doorbrengen. Heerlijk even wat eten, een colaatje voor de dorst en niet onbelangrijk de telefoon opladen.

Nu werd het tijd om de simkaart in mijn telefoon te vervangen voor die van de Campus en zowaar deze werkte nog en ik kon de Campus doorgeven dat de reis verder volgens plan zou verlopen.

Businessclass vliegen is toch wel heel luxe altijd een ruime plek en geweldige verzorging. Het is dat het zo duur is anders zou ik altijd businessclass vliegen, nu doe ik het alleen als je een bod op een stoel kan doen of zoals bij Air India dat je voor een klein bedrag kan upgraden.

Binnen de kortste keren waren we al aan landen op het vliegveld van Vizag.

De koffer was er razendsnel (businessclass bagage krijgt een priority label).

Ik kende inmiddels de weg op het vliegvelden en wilde gelijk doorlopen naar meetingpoint Indiase vlag, maar de chauffeur stond keurig met een papier met “welcome” op mij te wachten.

Ik wist dat ik net buiten het vliegveld makkelijk kon pinnen, dus voorzien van wat contanten stapte ik de auto naar de Campus.

Op de Campus aangekomen werd ik weer bij het educational block allerhartelijkst door de kinderen en de staff ontvangen en kreeg ik van een aantal kleintjes bloemen aangeboden.

Er waren veel bekende gezichten, sommige waren erg verbaasd en blij dat ze me weer zagen.

Ik zit in hetzelfde appartement dan de vorige keer, dus ook dat is bekend.

Even later ontmoette ik Anne en we hebben gemoedelijk lekker buiten bij zitten praten, zo rond 16.30 is het buiten een heerlijke temperatuur. Alleen zijn er nu wel muskieten, maar daar hebben we spray voor.

Nadat ik de koffer alvast een beetje had uitgepakt, gingen we rond 7.30 p.m. samen eten. Deze keer onder het genot van een Indiaas biertje (Kingfisher), die had de vorige keer nog niet geproefd.

Daarna was het tijd om te proberen een nachtje door te slapen.

Ben benieuwd hoe de situatie morgen in het medical center is.