05-03 prachtig begin, nieuwe techneut, outreach

Woensdag 05-03-2025 prachtig begin van de dag, nieuwe techneut, outreach

De dag begon met prachtige kleuren en strepen in de lucht.

Gouden licht voor wat foto’s van bloemen en natuurlijk het broedende vogeltje.

Vanmorgen was ik precies op tijd om een van de kleinste en jongste leerlingen op de foto te zetten, hij werd elke dag gehaald en gebracht en slaapt dus gewoon thuis. Prachtig om te zien dat zijn backpack bijna grote was dan hij zelf.

In de instrumentmakerij bemoeide nu ook Sharma zich met het vervangen van een lampenkap (dit was de laatste, de andere kappen hadden we inmiddels al allemaal vervangen) of de kennis van deze techneut nu echt iets toevoegde?

Inmiddels zijn alle kappen vervangen, nu moeten we nog zien dat ze allemaal een passende gloeilamp krijgen.

Een van de moeders van de outreach, met 2 ernstig aangedane kinderen, vertelde dat de rollator van het oudste meisje inmiddels toch wel echt aan vervanging toe was. Ook zou ze graag voor de jongste een hulpmiddel hebben, zodat het meisje zich wat meer zelfstandig zou kunnen gaan verplaatsen.

Vorig jaar was ik bij hun op huisbezoek geweest, toen had ik alleen het oudste meisje gezien, zij was de hele dag met ontzettend veel plezier voortdurend met haar walker onderweg. Ze hebben een prima verhard “straatje” voor het huis en het meisje wist precies hoever ze mocht gaan. Onder begeleiding van haar opa liep ze veel langer stukken.

We hadden nog een rollator in de opslag die zouden kunnen uitgeven, wel willen nu altijd de oude hulpmiddelen terug, om ze eventueel nog een opknapbeurt te kunnen geven en om te voorkomen dat dit hulpmiddel onjuist gebruikt zou gaan worden.

Ze mocht de rollator uit proberen en ze vond deze zo fijn dat ze deze niet meer los wilde laten.

Snel werd alles nagekeken en gecheckt of alles goed functioneerde, nadat alles OK bevonden was, konden we deze rollator vandaag gelijk met het thuisbrengen mee nemen en de oude mee terug nemen naar de Campus.

Voor het jongste meisje was het niet zo eenvoudig, ze had tijdens de behandeling voortdurend kleinere en grotere epilepsie aanvallen/aanvalletjes, waarbij ze ook zo ineens zonder enige waarschuwing omviel. Moeder vertelde dat het meisje heel angstig was en dat ze de laatste tijd regelmatig gevallen was, waarbij ze zich ook regelmatig flink had bezeerd.

Vol schaamte vertelde de moeder dat ze niet anders kon dan het meisje, ter bescherming met een rekbaar koord, aan de bank vast te binden. Moeder kon echt niet 24/7 naast het meisje staan/zitten het meisje om haar voor omvallen te behoeden. De bedachte oplossing was niet charmante, maar zorgde in elk geval voor veiligheid van het meisje.

Opa die ons opwachtte stond met tranen in zijn ogen toen hij de nieuwe rollator zag, voortdurend maakte hij het namaste (bedankt) teken.

Moeder en opa kunnen met deze rollator ook het grote kindje laten lopen en het andere kindje op de zitting meenemen. We moeten echter nog wel voor een goede fixatie mogelijkheid voor het jongste meisje zorgen, zodat ze er niet afvalt als ze ineens een aanval krijgt. We spraken af dat ze de rollator de volgende keer als ze komen weer meenemen en dat er dan op dat moment een goed fixatie geregeld wordt.

We kregen ook hier weer kokosnootmelk, maar ook het verse kokos. Dat eet je hier zoals wij in Nederland de zoute haring nuttigen.

Onderweg naar het busje werden we ook nog bij de buren binnen uitgenodigd, maar we besloten om hier niets te gaan drinken, want de chauffeur zat al de hele tijd al in het hete busje te wachten.

Toen we bijna bij het busje waren werden we teruggeroepen: we waren de oude walker vergeten.

De walker rolde totaal niet meer, zodat opa en Swami hem samen naar het busje moesten tillen. Opa nam afscheid van ons met veelvuldig het teken namaste.

Wat een dag, 1 kind gelukkig en de ander moeten we nog iets voor zoeken.

Verder gaan we in overleg (social worker, fysio's) de dokter vragen of hij dit meisje op de lijst van buitengebied controles wil zetten, om haar veelvuldige aanvallen te beoordelen.