7-3 videocamera kopen, monteur op Campus

Vrijdag 07-03-2025 videocamera kopen, monteur op Campus

Eindelijk was er tijd gevonden om naar een camera te gaan kijken. Toch belangrijk om deze eerst even echt in handen te hebben, voordat hij aangeschaft ging worden.

Voor vertrek wilde ik nog snel even een foto van een tweeling maken, die elke dag met schoolbus van huis opgehaald en naar huis teruggebracht worden. Het meisje liep direct met me mee, maar het jongetje had andere plannen. Gelukkig kwam hij later toch aanrennen. Ik had bedacht dat ik een foto van deze 2 op de quadriceps stoel wilde maken om aan de monteur te illustreren dat veel van onze scholieren klein en fijn zijn en dat de stoel dus veel … en veel….. te groot was.

Onderweg naar Vizag was er niet echt tijd voor een goed gesprek, we gingen met het Friends Indeed busje (zonder airco) dus beide ramen waren open.Omdat we met een behoorlijk snelheid over de grote weg reden, was er zoveel omgevingslawaai dat je niet echt met elkaar kon praten. In Vizag aangekomen gingen we eerst even koffiedrinken bij Café Coffee Day, de Indiase versie van Starbucks, wel ietsje goedkoper (200 roepie voor een cappuccino, lokaal kost chai of koffie 10-30 roepie). Het was een heerlijke cappuccino (die de lepeltest doorstond) met een prachtig hartje in het schuim gemaakt door de barista.

De volgende stop was bij een fotozaak. Sharma en ik hadden inmiddels besloten dat we in eerste instantie voor een videocamera wilden gaan, waar we natuurlijk ook foto’s mee moesten kunnen maken. Video’s zouden door de levende beelden meer spreken en waarschijnlijk snellere en betere informatie kunnen geven voor promotie en voor terugkoppeling aan de sponsoren.

Uiteindelijk werd het geen Nikon (de voorkeur van Sharma) en ook geen Canon (mijn voorkeur)

Een Sony camera voldeed het beste en voldeed aan al onze eisen. We kochten er ook een soort statief bij die voor opnames vanuit een vast punt kon gebruiken, maar deze was ook te gebruiken als handgreep waarmee je de hele camera kon bedienen.

Mijn keuze was al snel gemaakt, maar Indiërs hebben hier altijd iets meer tijd voor nodig en moeten alles nog minstens 5x overdenken.

We besloten om de prijs niet op internet te gaan vergelijken, omdat we ook de lokale winkeliers iets wilde gunnen en wat nog belangrijker was met vragen en voor service kon je daar altijd terecht.

Toen begon weer de procedure om af te mogen rekenen. Ondertussen was er ergens vandaan een medewerker opgeduikeld die ons uitvoerig de hele camera wilde demonstreren. Leuk bedacht, maar een nieuwe camera moet je zelf uitproberen. Sharma straalde van oor tot oor toen de camera uiteindelijk echt gekocht was, hier kunnen ze zoveel zinvolle en leuke dingen mee doen.

De camera is gesponsord door mijn Rotary Club: RC Berg en is bedoeld voor gebruik op de hele Campus, waarbij een aantal personen getraind worden om opnames te kunnen en mogen maken.

Verder komt er een afteken systeem voor gebruik en verantwoordelijkheid voor het inleveren van een goed functionerende camera alle accessoires. Verder moeten problemen direct gemeld worden, zodat de volgende niet voor verrassingen komt te staan.

Het was inmiddels zo laat geworden dat we de lunch op de Campus niet meer konden halen, dus lunchten we outdoor. In weer een van de vega restaurants genoten we van heerlijke Noord-Indiase thali (met wel 9 verschillende gerechten). Het was zoveel dat we waarschijnlijk vanavond het diner konden overslaan.

Rond 3.30 p.m. arriveerde de verkoper annex monteur van de gedoneerde spullen. Met deze man kon ik echt niet overweg, vooral omdat hij allerlei nonsens over materialen verkondigde. Om niet verder boos op deze man te worden vroeg ik Sharma om verder met deze man te praten over aanpassen van de geleverde spullen.

Rond 7.30 p.m. ging toch maar even kijken wat de pot schafte en vooral om heerlijk stil achter mijn tafel te kunnen gaan zitten om te observeren wat er allemaal in de eetzaal gebeurde.

Ik was eerste getuige van een ruzie tussen pubers in gebarentaal, de gebaren waren veel groter en werden met meer misbaar uitgevoerd, verder werd er ook regelmatig flink met de voeten op de grond gestapt. Uiteindelijk liep een van de pubers met veel gebaren boos weg.

Inmiddels kreeg ik van Nasroon (de senior fysio) een berichtje dat we de grote en zware vloermatten cadeau hadden gegeven aan de MR-class (mentale retardatie klas), deze konden ze erg goed gebruiken, omdat veel van deze kinderen i.v.m. medicatie ’s middags moeten rusten. Zij waren er erg blij mee en bij ons op de fysio staan ze niet meer in de weg.

Morgenvroeg om 4.00 a.m. vertrekken we om naar de bloemenmarkt in Vizag te gaan.