Vrijdag 19 oktober Prambanan

We hadden gedacht om in het restaurant even een taxi te laten bellen, dat bleek echter niet mogelijk, de eigenaresse was een paar dagen weg en werd vervangen door een aardige dame die totaal geen Engels sprak. Ze maakte mij met gebaren duidelijk dat de telefoon niet functioneerde of misschien had ze instructie gehad om er niets mee te doen.
We werden richting “centrum” van het dorp verwezen. Ook hier was geen taxi te bekennen, wel 1 fietstaxi, maar daar was de afstand toch echt te ver voor.
Opeens werden we ingehaald door een scooter met een meneer met zijn oude moeder achterop. Hij vroeg of we een taxi wilde, moeder werd van de scooter afgezet, zodat de onderhandelingen konden beginnen, hij vroeg een belachelijk bedrag (het dubbele wat we op de heenweg betaald hadden) we deden een uiterst bod: 200.000, maar dat vond hij niet genoeg, dus we liepen gewoon verder. In het dorp hoorden we dat een taxi hier eigenlijk helemaal geen optie was. We gingen onderweg (door de hele bevolking vriendelijk begroet) naar het busstation. Het bleek een weg door onverharde lokale straatjes. Opeens verscheen de scooterman weer, hij kon de taxi voor 200.00 toch regelen en hij gebaarde ons waar we met hem mee moesten gaan om op de taxi te wachten. We werden opnieuw door dezelfde bevolking gegroet en inmiddels was het hele dorp op de hoogte dat we per taxi zouden vertrekken. Na een poosje aan de “hoofdstraat” te hebben gewacht, verscheen waarschijnlijk een familielid die een vrijwel nieuwe auto had. Hij vroeg alleen: Prampanan? En begon toen we dit bevestigd hadden aan een wilde rit in volle vaart,vol getoeter en onbenullig inhalen richting de bestemming.
Onderweg kwamen we terecht in een tropische stortbui (lightning rain), waarbij het water op sommige plekken bij de auto’s tot de wielkasten stond, opeens waren er geen levensgevaarlijk manouverende scooters meer. Een enkele doorzetter reed voorzien van een plastic cape door, alleen werden deze wel doornat van het hoog opspattende water van de auto’s. Blij dat we nog niet op de plaats van bestemming waren, hoopten we dat de bui over zou zijn als we er waren.
We kwamen om 16.00 aan, een half uur voordat de kaartverkoop sloot en het was er zowaar droog. Ook hier weer een speciale ingang voor buitenlanders, met een verfrissing. Ook hier werden we weer voorzien van een sarong, nu met een print van de Prambanan.
Prambanan is het grootste hindoe-tempelcomplex van Indonesië en is gebouwd in de 10e eeuw. Het complex ligt ongeveer 16 km ten oosten van Yogjakarta. Door de hoogteverschillen vormt de Prambanan een soort piramide. Op het hoogste niveau heeft de Prambanan een centrale binnenplaats met drie hoofdtempels (Trisakti), gewijd aan Brahma (zuidelijke) Shiva (middelste) en Vishnu (noordelijke tempel). Deze drie tempels zijn de symbolen van Trimuti (de goddelijke drie-eenheid) in het hindoeïstisch geloof en zijn gericht op het oosten.
Elke hoofdtempel wordt vergezeld door een kleinere tempel die gericht is op het westen.
De middelste tempel van Shiva is bijna 50 meter hoog en is gebouwd om de vorst van het Javaanse rijk Mataram, koning Balitung, in te begraven. In de volksmond wordt de tempel Lorong Jonggrang genoemd, d.w.z. "ranke maagd". De Shiva-tempel heeft 4 kamers. In de hoofdkamer staat een groot beeld van de vierarmige Shiva. In drie andere kamers staan de beelden van Durga (de vrouw van Shiva), Agastya, (de leraar van Shiva) en Ganesha (de zoon van Shiva , om zijn macht aan te geven werd hij verbeeld als een weldoorvoed krachtig figuur met het hoofd van een machtig dier, de olifant, hij is god van kennis en wijsheid, de beschermheilige van reizigers. Hindoes bidden tot Ganesha voor ze aan iets nieuws beginnen)..
Een totaal ander complex dan de Borubudur, maar zeker zo indrukwekkend. We bleven tot nadat de zon was onder gegaan en genoten van de prachtige kleurschakeringen in de luchten en op het complex.
Ook hier kostte het nogal wat moeite om een taxi naar het hotel terug te krijgen, we werden geholpen door de plaatselijke parkeerwacht gewapend met een rood knipperende verkeersregelaarsstok.
Onderweg werd er even gestopt bij een supermarkt voor een koud biertje om mee te nemen. Bij het hotel aangekomen besloten we deze keer voor het restaurant aan de linkerhand te kiezen. Dit bleek een Aziatische snackbar gedreven door goedbedoelende niet Engels sprekende jeugd, we waren een beetje laat dus alles wat kozen was uitverkocht, uiteindelijk kregen we toch wat twijfelachtigs te eten. Daarna gingen we naar het hotel om het weg te spoelen met een biertje. Morgen om 07.00 worden we opgehaald voor een rit van 11 uur naar de volgende bezienswaardigheid: de Bromo vulkaan.