Dinsdag 23 oktober Singapore bezoek aan: NUS , U-T

Gewapend met de was in de nieuwe rugzak vertrokken we naar het dichtstbijzijnde metrostation Bras Basah, hier bleek niet de rechtstreekse lijn te lopen die naar Eric ging. Vanuit City Hall ging deze wel, dus het metrostation weer uit en op zoek naar City Hall. We pakten de metro tot aan Buona Vista en stapten daaruit om de bus (196) te pakken. Tot nu toe hadden we alleen maar chtenloos achter Eric aan gelopen en we namen nu een andere uitgang m.a.g. dat we aan de verkeerde kant van de grote weg stonden. Gelukkig was er een loopbrug over de weg, alleen niet voorzien van roltrappen, eindeloos trappen lopen dus, maar we kwamen bij de juiste halte. We sms’ten Eric dat we in de bus zaten en hij zat ons bij de ingang van de U-Town op te wachten.
De was werd in de machine gestopt en we gingen naar( je geloofd het niet) Starbucks in U-town.
Na de koffie de was even in de droogtrommel gestopt en toen was het tijd voor een lunch bij de het Italiaanse restaurant op het U-Town terrein, ondertussen kwamen er allerlei bekende van Eric langs, die ons allemaal even kwamen begroeten.
Na het eten liepen we een stuk over het universiteitsterrein, een complete stad op zich, met naast grote collegezalen, werk college ruimtes, een aparte computerruimte met alleen maar Macs, foodcorners, medische diensten, universiteitsziekenhuis, sportvelden, bibliotheek enz.
Ook hier werd het om ongeveer 14.30 verlammende warm, de rest van de rondtocht deden we dan ook met de gratis universiteit shuttlebus.
Toen werd het tijd om met Peter naar de super goedkope kapper (S$ 2,40 = euro 1,50) van Eric in het dichtbij zijnde winkelcentrum te gaan. De heren hadden geluk er was geen wachtrij, het was daar lopend band werk, binnen 10 minuten stonden ze allebei keurig gekortwiekt weer buiten (een prima besteedde S$ 10).
Eric wilde ons hier een aantal specialiteiten uit Singapore laten proeven. We begonnen met iced tea met jelly bubbles (bubble tea), de thee was goed te drinken, maar er zaten twijfelachtige zachte winegumachtige balletjes in met een hoestdrankmaakje, niet naar binnen te werken.
Daarna moesten we toch Durian (ook wel “stinkfruit” genoemd)proberen, we hadden al veel verhalen gehoord over de stank die deze vrucht verspreidde, meenemen in het openbaar vervoer is uitdrukkelijk verboden en werd beboet met s$ 500.
Peter proefde het eerst, nam een grote hap en ging er bijna van over z’n nek. Ik probeerde het wat voorzichtiger door het zachte vruchtvlees naar binnen te zuigen, het was een de romige substantie, die eerst zoet smaakt, met een vreselijke nasmaak. In Singapore zeggen ze: Durian, you love them or you hate them. Wij vonden ze voornamelijk vies. Het duurde een hele tijd voordat we de nasmaak kwijt waren.
Op de uni terug verzamelden we onze was en gingen terug naar het hotel.
Eric had morgen 2 toetsen, daar moest hij nog heel veel voor lezen.
In het hotel genoten we van de skyline van Singapore met een prachtige zonsondergang.