Op bezoek bij Pak Yusun en Dakyah

Donderdag 25 juli

Op huisbezoek bij Pak Yunus en Dakyah, armbandjes maken

Tot mijn verrassing kwam Nick me vanmorgen ophalen ipv Fitri om mee te gaan naar Pak Yunus.

Pak Yusun is het paradepaardje van Nick, omdat hier de ondersteuning en hulp vanuit de stichting zo goed heeft uitgewerkt en zoveel succes heeft gehad.

Pak Yusun verloor door een ongeluk zijn rechterbeen, hij werkte bij een baas die kevers kweekte als voer voor siervogels. Met het microcredit heeft Pak Yusun zijn eigen keverkweek bedrijf opgezet, waarin hij compleet milieuvriendelijk werkt. De kevers groeien op eier dozen, het voer bestaan uit de stammen van bananenbomen (als de bananenboom een tros heeft gehad, moet hij omgehakt worden, zodat de nieuwe scheuten weer nieuwe bananen kunnen produceren) die hij gratis van zijn buren krijgt. De kevers krijgen allen nog wat extra kracht voer. Yusun heeft weinig onderwijs genoten en heeft al zijn kennis via internet opgedaan, door allerlei tutorials te bekijken. Yusun heeft zijn kippen als een soort keverpolitie getraind, zodat zij alle kevers die ontsnappen opeten en de buren geen overlast hebben van de kevers (als ze ontsnappen eten ze al het groen op). Inmiddels werken er 4 mensen in zijn bedrijf en heeft ook inmiddels zijn kever “stal” uitgebreid. Om niet alleen van de inkomsten van de kevers afhankelijk te zijn, houdt Yusun ook trigona bijen. Een speciaal soort bijen die niet prikken en een zurige honing produceert (hier wordt honing ook gebruikt als medicijn). Op dit moment is Yusun bezig om uit te zoeken hoe en of hij champignons kan gaan kweken. Verder is hij erg betrokken bij de organisatie die mensen met een handicap met woord en daad ondersteund. Wat een fantastisch bedrijf is hier opgebouwd door een slimme en inventieve man.

Vervolgens reden we naar de kust om Dakyah te bezoeken.

Dakyah heeft en volledige uitval van haar beide benen en ze kan niet lopen. Ze heeft een krakkemikkige rolstoel die voor haar veel te groot is en die ontzettende zwaar loopt, deze heeft ze van vrienden gekregen. Dakyah heeft een goed lopende winkel aan het strand waar ze een groot assortiment aan spulletjes verkoopt. Niet alleen voorverpakte snacks, maar ook huisgemaakte donuts zoete aardappels chips, andere huisgemaakte lekkernijen en speelgoed. Ze verkoopt ook met veel succes, bakolie. Het idee van de stichting is dat zij dit in het groot inkopen, waarna de cliënten de olie tegen een concurrerende prijs (t.o.v. de supermarkten) kunnen verkopen.

Dakyah heeft veel last van haar armen en schouders, geen wonder als je alleen m.b.v. je armen moet verplaatsen.

Ze vertelde dat ze het heel belangrijk vindt dat haar dochtertje een goed onderwijs krijgt en door de inkomsten uit haar bedrijfje kan ze dit voor haar dochtertje betalen.

Niet echt een straf om zittend op een bankje aan zee, met een kopje koffie en wat snacks van het uitzicht te genieten.

Na de lunch (lunchtijd is hier nogal variabel tussen 12.00 en 16.00, net zoals het uitkomt.

Fitri had bedacht dat ze de kinderen uit het dorp armbandjes wilde gaan maken, dus we gingen naar een winkel propvol met creatieve spulletjes, eigenlijk goden verzoeken om mij hiernaartoe mee te nemen. Het armbandjes maken met enthousiast ontvangen, maar er kwamen niet alleen oudere kinderen, het hele dorp liep uit om armbandjes te gaan maken, volgens mij was er geen kind meer thuis. Ze waren allemaal erg druk en schreeuwden voortdurend naar elkaar, zodat ik tussendoor even een time out nam op berugak. Maar ook wisten ze mij te vinden.

Morgen gaan we voor 2 nachten naar het noorden van Lombok naar Sebulan, midden in bergen en tussen allerlei rijstvelden en andere gewassen.