huisbezoek bij Suyukri en Karim

Donderdag 1 augustus

op bezoek bij Suyukri en Karim

We vertrokken vanmorgen al vroeg. Fitri heeft voor de zomer een aantal studenten van Saxion Hogeschool begeleid en die gaan na een aansluitende vakantie terug naar Nederland. Dus vandaag even tijd makken voor het afscheid.

Rifki stond (natuurlijk bij een supermarkt) alweer stralend op ons te wachten. We reden weer achter hem aan, vlgs mij vindt hij het leuk om kleine sluipweggetjes met veel hoogteverschillen te gebruiken.

Aangekomen bij Suyukri moest ik eerst even het uitzicht fotograferen, ik ben tenslotte ook toerist op Lombok. Suyukri heeft door een ongeval zenuwletsel in zijn rechteronderarm opgelopen, zodat hij zijn vingers niet meer kan gebruiken, zijn duim heeft nog wel zoveel functie dat hij hiermee dingen kan vastklemmen. Hij is wel geopereerd door een orthopeed die zijn zenuwletsel niet heeft geprobeerd te herstellen. Suyukri is rechtshandig, maar doet nu veel dingen noodgedwongen met links. Hij is kapper geworden, omdat hij op de universiteit al zijn klasgenoten knipte en hij dus al basisvaardigheden had. Door een microkrediet kon hij zijn bedrijfje opstarten. Echter werd hij eigenlijk gelijk daarna, door mensen uit een ander dorp, bestolen. Hij dus nog een keer weer helemaal opnieuw beginnen. Er zitten nu tralies in zijn ramen, wat hier heel ongewoon is. Knippen kost IDR 10.000 (€ 0,56) en als ze dit niet kunnen betalen, krijgt af en toe een keer een pakje sigaretten.

Hier roken alle mannen en heel veel, het is hier een soort teken van mannelijkheid. Ook hier helpen de afschuwelijke plaatjes op de pakjes niet om het roken te verminderen.

Rifki was net 2 dagen geleden naar de kapper geweest en Fitri en ik vonden dat het foto nog wel even een beetje bijgewerkt kon worden.

Ik gaf Suyukri nog wat tips om de gecontracteerde vingers van zijn hand een beetje mobiliteit te laten winnen om zijn (kwetsbare)hand verzorg baar te houden. Deze jongen doet het heel goed met hulp van de stichting en kan nu prima voor het levensonderhoud van zichzelf en zijn moeder zorgen.

De volgende was Karim, hij had al van jongs af aan (door een ongeval bij 8 of 9 maanden) een groot beenlengte verschil. Hij had zijn eigen krukken gelast en er punten aan de onderkant gemaakt om de krukken stevig in de vaak modderige grond te kunnen zetten. Hij heeft een bedrijfje (samen met zijn vrouw) om snacks van bonen te maken. De verse bonen worden eerst gedroogd. En daarna met een hamer tot een platte snack geslagen, dan worden ze opnieuw te drogen gelegd. Omdat het frituren van de snacks veel tijd en geld kost (gas, dure olie) verkopen ze de snacks nu in bulkverpakkingen.

Karim heeft bij de stichting een extra krediet gevraagd, zodat hij meer bonen in het seizoen kan kopen en ze niet later duurder moet aanschaffen.

Ook had hij via Pak Yunus inmiddels 2 dozen met bijen voor de honingproductie.

We waren rond 10.00 weer thuis, dus nog voldoende tijd om even in het dorpje te gaan rondscharrelen.