2019-08-02 De laatste team dag.

De sterilisator kon worden gedemonteerd d.w.z. de deur heb ik verwijderd voor het vervoer, het water werd afgetapt en hij kon worden ingepakt voor zijn volgende missie. In de koffiekamer werden verrast met heerlijke zelfgemaakte sushi ter afscheid, de dames weten hier wel wat lekker eten is. Daarna had ik niets meer te doen en kon ik nog snel een ronde door het ziekenhuis maken voor wat foto’s.
We waren rond 10.00 weer in het hotel. De bus en de vrachtwagen voor de boxen zouden rond 12.00 arriveren. Er werd hartelijk afscheid van elkaar genomen met een tot ziens op een volgende missie. De hele staf stond opgesteld om iedereen uitgeleide te doen. Ik bleef met Puya nog in het hotel, hij gaat morgen met de bus naar Bagan, waar hij zijn vriendin ontmoet.
Na een lichte lunch gingen we allebei naar de kamer om een middagdutje te doen en we zouden later op de dag de pagode bij zonsondergang gaan fotograferen.
Toen ik wakker werd begon ik met het bijwerken van mijn blogs, alleen het uploaden van de foto’s duurde eindeloos. Hier zitten ook grote groepen Chinezen en dan die arriveren ligt gelijk het hele internet plat. Uiteindelijk vertrokken we veel later dan we hadden gewild, pas rond 18.00, omdat Puya vergeten was zijn wekker te zetten. Eerst wilden we de pagode van afstand op de foto zetten en het had nogal wat voeten in aarde voor de chauffeur door had wat we precies wilden en waar hij moest gaan stoppen ( de meesten spreken hier vrijwel geen Engels). Daarna reden we door naar de pagode. Hier ontmoetten we 1 van de zusters van het ziekenhuis die wel een click met Puya had (eigenlijk was ze smoorverliefd). Ze kwam samen met een soort chaperonne op de motorfiets, helemaal opgedirkt aan. De communicatie tussen Puya en het meisje verliep heel moeizaam, omdat ze niet zoveel van zijn Engels begreep en hij niets van haar Birmees. Ze wandelden samen wat langs de winkeltjes en daarna nog een rondje om de pagode. Ik voelde me ook en beetje de chaperonne van Puya en ik vroeg hem om haar niet al te verdrietig achter te laten en geen beloftes te doen. Uiteindelijk werden we het eens om ergens in een ander stadje wat te gaan eten. Ze wilden niet met ons mee in de taxi, maar reden op de motorfiets voor ons aan om de weg te wijzen. We kwamen bij een leuk lokaal restaurant terecht (excellent restaurant) waar we heerlijk eten kregen voorgeschoteld. Op de menulijst stonden geen soemoesa, maar er kwam een mevrouw langs met een soort mobile frituur waar ze de soemoesa in bakte. Als we morgen ziek zijn hebben we in elk geval lekker gegeten. Na een hartverscheurend afscheid tussen de zuster en Puya gingen we met de taxi terug naar het hotel, met de afspraak om morgen voordat Puya zou vertrekken, samen te gaan ontbijten.