2019-08-07 Mount Popa

Het was een goede beslissing om niet vroeg te vertrekken, het regende namelijk de hele ochtend pijpenstelen.
Onderweg maakten we een stop bij een bedrijfje dat sap verzamelde uit palmen en hieruit palmsuiker en snoepjes, maar ook palmwijn maakte. De tappers klimmen 2x per dag via een smal laddertje de palmboom in om het potten verzameld sap op te halen, heel gevaarlijk werk. We kregen hier het traditionele begroetings gerecht van de Birmezen: een salade van speciaal bereide groene theebladeren met oa.: pinda’s, knapperige bolletje, uien en geroosterde knoflook. De lucht was helemaal betrokken en je kon Mout Popa niet van veraf zien liggen.
In het aanliggend dorp hadden we een lunch bij een lokale familie thuis, dit was het lekkerste eten wat ik tot nu toe had gegeten en daarna op naar de klim.
Mount Popa is een 1518 meter hoge vulkanisch plug met loodrechte wanden waarop een klooster is gebouwd. Voor Birmezen is Mount Pop het centrum van de verering van de “nats” de geesten. Elke persoon, elk huis en elk dorp heeft zijn eigen beschermgeest. Daarom wordt de berg ook wel de
“Olympus” van Myanmar genoemd. Het wordt ook wel de apenberg genoemd, omdat je hier de apen letterlijk van je af moet slaan. Het was een kleurrijk gebeuren rondom de ingang. De eerste 200 treden mocht je je schoenen aanhouden, de andere 600 doe je op blote voeten. Door de regen en de vochtigheid waren de treden spiegelglad, maar gelukkig waren er relingen. Als verrassing waren er ook nog 2 supersteile smalle “ladders”. Op de top waaide het erg hard, was ook weer spiegelglad en helaas helemaal geen uitzicht, wel zaten letterlijk midden in de wolken. Het gaf wel een mystiek gevoel.
Toen we weer beneden aankwamen zonder door de apen te zijn aangehouden, moesten we onze schoonmaken omdat we door allerlei apenpoep waren gelopen en ook handen ontsmetten na al die vieze relingen was geen overbodige luxe. Toen werd het tijd om te overleggen wat we verder zouden gaan doen. Het oorspronkelijke plan om vanuit het terras van een lager liggend resort Mount Popa bij ondergaande zon te gaan fotograferen, dit had bij deze weersomstandigheden totaal geen zin. Dus wandelde we eerst even langs de lokale fruit en groente markt en later bezochten we nog een bedrijfje dat dragon fruits verbouwde. Nadat ik mijn vliegticket naar Yangon en mijn vouchers voor het hotel daar van de gids had gekregen, nam ik afscheid van deze leuke jongeman en wenste hem het beste voor de toekomst. Morgen om 16.30 komt de chauffeur me nog ophalen om me naar het vliegveld te brengen.