onderweg met RC Port Villa

Maandag 02-09-2024

Met leden van RC Port Villa op bezoek bijeen aantal projecten.

Om 09.15 werd ik door Liz afgezet bij een lokale supermarkt, ondertussen hadden we ook een ouder echtpaar onderweg meegenomen die op de bus zaten te wachten. Janel, Jack en Roley van RC Port Villa stonden al te wachten, nadat we ook nog Deborah hadden opgepikt gingen we onderweg naar Lamin Bay om bij de het dorpshoofd een gerepareerde motorzaag af te leveren. Het was een prachtige rit langs de kust. De kokospalmen zagen er onderweg allemaal heel slecht uit, ze hebben hier na de cyclonen veel last van overgewaaide rinoceros beetles, (hier: the pest) die de kokosnoten oogst op eten en de bomen ziek maken. Economisch is de verbouw van kokosnoten erg belangrijk voor Vanuatu, niet alleen geven ze kokosmelk en worden ze gegeten (45% van het BNP komt uit de kokosindustrie). Het vruchtvlees (kopra) wordt gebruikt voor het winnen van kokosolie. Hier worden weer allerlei andere producten van gemaakt. Verder worden ook de kokosnoot schalen creatief en nuttig gebruikt voor versieringen, kommetjes, maar ook als brandstof voor het koken.

Aangekomen in Pang Pang, Lamin Bay werden we vriendelijk begroet door lokale dames die ons o.a. kokosnoot, bananen en papaya (hier Popa) aanboden. Het dorpshoofd was in geen velden of wegen te bekennen. En daarom nam David (een Australiër die hier al jaren woont en de verhoudingen binnen de dorpen de verschillende dorpshoofden kent) ons met zijn 4wheeldrive via een smal, steil en hobbelig weggetje mee naar het hoger gelegen dorpje. We hadden daar een prachtig uitzicht op de kust. Toen we weer beneden waren, was het dorpshoofd inmiddels gearriveerd (hier geen Achterhoeks kwartiertje, maar Vanuatu time). Hij was heel blij met de gerepareerde motorzaag.

Onderweg veroorzaakte we nog even een file, omdat ik een foto wilde maken van de wassende en

Daarna reden we door naar een grote school in Ekipe, om te beoordelen wat het daar te starten waterproject in zou gaan houden. Allerlei goed bedoelde organisatie hebben er verschillende ver uit elkaar liggende gebouwen neer gezet. Ondanks dat er overal op het terrein kranen en wasbakjes zijn, hebben ze hier geen stromend water, het water moet van 7 km. verderop komen. Ze hebben wel grote tanks voor hemelwater opvang, maar zonder enig filtersysteem, dus dit water is alleen geschikt om wc’s (als die er al zijn) door te spoelen. Ze hebben wel wc’s, maar die zijn zo vies, dat je er geen gebruik van wilt maken. De meeste leerlingen doen dat ook gewoon hun behoeftes in de dichtbijgelegen bosjes. Dus veel werk te doen, eerst focussen op zorg voor stromend water en later sanitatie en hygiëne.

We reden door voor de lunch bij Le Life, een prachtig gelegen resort aan de kust, met uitzicht op het eiland Emao. Het uitzicht was mooi, maar de bediening en het eten was niet geweldig. Tijdens het eten werd besproken wat ze met het waterproject in Ekipe wilden gaan doen, ook natuurlijk hier weer hele discussies, vooral over de niet actieve commissieleden.

Na de lunch bezochten we als laatste een grote boardingschool in Enosua. Hier was nogal wat achterstallig onderhoud, m.n. de wc’s en de douches, maar ook de grote vergaderzaal (assembly hall) waren dringend toe aan een opknapbeurt. Vooral de assembly hall is erg belangrijk dat die veilig is, omdat deze ook gebruikt wordt als schuilplaats voor de leerlingen tijdens cyclonen, aardbevingen en andere rampen.

Ook hier een hoop te doen.

We reden dezelfde weg terug en stopten nog even om een paar foto’s te maken van de Dona Cascade.

Eigenlijk zou ik nog meegaan naar een meeting (HASH), maar ik vond het wel genoeg voor vandaag.

Ik werd keurig bij Jills Café afgeleverd, waar ik nog net op tijd was voor weer een schitterende zonsondergang.