Hideaway island

Zondag 01-09-2024

Hideaway Island

Vandaag zouden we met Maggie (collega van Liz) en Suzy gaan duiken bij Hideaway Island. Maggie en Suzy zijn allebei duikinstructeur zouden mij meenemen voor een eerste rustige relaxte duik. Net voordat we vertrokken, belde Maggie dat de duikinstructeur van het eiland, die mee zou gaan. ziek was. Nou, dan eerst maar kennis maken met de onderwaterwereld hier d.m.v. snorkelen. Liz en de kinderen hebben hier nog nooit onder water gekeken. Ik ben benieuwd wat ze ervan gaan vinden.

Normaal moet je met een boot van het vasteland naar het eiland. Het was nu eb, zodat Justus en ik besloten om te gaan lopen. Op het strand ging het goed, maar het laatste stukje door het water was

lastig door de stroming en het scherpe koraal waar je overheen moest lopen. Gelukkig stond Justus als een rots in het water en was me erg behulpzaam bij het oversteken van het laatste stuk, hij is zo’n

aardige rustige jongen. Liz en Maja gingen met de boot en waren net iets eerder dan wij op het eiland.

We moesten een flinke entree voor het eiland betalen 2000 Vatu pp (€15). Ik kocht in de giftshop de geplastificeerde ansichtkaarten, die gepost moesten worden in de brievenbus van het onderwaterpostkantoor en overal ter wereld bezorgd zouden worden. Ben benieuwd of dit gaat werken.

Maggie en Suzy waren er al. Eerst kregen we van Maggie een rondleiding over het eiland. Jaren geleden was ze hier samen met haar overleden man Michael verantwoordelijk voor het duiken.

De hele duikshop was op zondag gesloten en er was niemand die en sleutel had, terwijl Maggie uitrusting en flessen geregeld had.

We zochten een plekje in de schaduw en gingen voorzien van maskers, snorkels en zwemvliezen

het water in. Liz bleef met Justus en Maja een beetje in het ondiepe water, terwijl ik met Maggie en Suzy een snorkeltour maakte via het postkantoor langs en over het koraal. Het koraal was erg beschadigd na de cyclonen Judy, Kevin (maart/april 2023) en Pam (2015). Er is hier geprobeerd om het koraal te herstellen, wat heel goed gelukt is, het koraal ziet er gezond en gevarieerd uit. We zagen veel verschillende soorten en kleuren vissen o.a. een clown vis, triggervissen, fluitvissen en koraalvlinders.

Justus was eerst bang voor alle vissen, maar kreeg geen genoeg van onderwater kijken.En zowel hij als Maja pakten het ademen door de snorkels verrassend snel op.

Na een lunchbreak, die nogal lang duurde, het tempo bij de bediening en in de keuken was niet zo hoog. Terwijl de dame uit de bediening de koffie maakt, moest Liz zich er toch even mee bemoeien omdat het anders geen lekkere koffie geworden zou zijn. Zij houdt erg van een goed bereide koffie. Inmiddels was het vloed geworden en was het een stuk makkelijker om het water in te komen. Justus had nu ook zwemvliezen en we gingen samen onderweg, om in elk geval 1 kaart te posten in de brievenbus van het onderwaterpostkantoor. Dat viel nog niet mee, want door het hogere water lag de brievenbus inmiddels behoorlijk diep onder water. Na 10 pogingen wilde ik het opgeven, gelukkig was er een vriendelijke meneer die aanbood om deze even in de brievenbus te doen. Ik snorkelde met Justus nog een poosje verder en wees hem allerlei zaken aan, vooral de grote zeekomkommer maakte indruk. Justus kreeg er geen genoeg van, maar uiteindelijk gingen we toch weer uit het water, nu natuurlijk met hele stoere verhalen over wat we gezien hadden.

Ondertussen was Suzy allen gaan snorkelen en was compleet uit ons beeld verdwenen, zodanig dat we ons, ondanks dat ze een hele goede zwemster is, zorgden maakten. Gelukkig dook ze ineens, zich van geen kwaad bewust weer op.

We waren lekker verbrand door de zon en gingen een beetje rozig terug naar huis. Voordat we thuis waren, ging Liz nog even een smal hobbelig pad langs de kust in, voor een mooi uitzicht op Irriki eiland. Prachtig met tegenlicht en aan de ander kant de ondergaande zon.

Weer een fantastische dag, met nog meer moois van Vanuatu.