hoe maken ze de ecobricks?

Donderdag 4 juli

Bezoek aan dorp waar ze ecobricks maken

Vandaag vertrokken we wat later. Ergens onderweg stond ineens Lia aan de linkerkant van de weg om ons de weg te wijzen, dat bleek echt nodig. Nadat we van de hoofdweg afgeslagen waren, gingen we via nauwe “fietspaadjes” omhoog. Met aan de ene kant een soort kanaaltje, werd er van Fitri aardig wat stuurkunst gevraagd, want er kwamen ons ook nog tegenliggers tegemoet. We werden ook hier weer vriendelijk begroet door de director en zijn vrouw. De ecobricks konden hier ingeleverd worden, ze werden gewogen (ongeveer 240 gr) en als het gewicht klopte kregen de vrouwen 5000 roepia (€0,28) per stuk. Ook werd er nog gecheckt of je de flesjes nog in kon drukken. Ik had gedacht dat we na een instructie gingen hoe ecobricks te maken, maar een van de vrouwen was graag bereid om te demonstreren zien hoe dit ging. Het plastic werd eerst verzameld en als het niet schoon was, met zeep gewassen en heel goed in de zon gedroogd. Het schone plastic werd in reepjes geknipt en zon hard in het flesje geduwd, je moest steeds maar zorgen dat de onderste laag heel goed aansloot en geen gaatjes vertoonde, want anders moest je alles er weer uit halen. Als een vol flesje gewogen werd en te licht bevonden was, kan er geen extra plastic meer toevoegd worden, maar moet het hele flesje leeggehaald worden, wat een klus. Gemiddeld hadden ze 3 uur nodig om 1 flesje goed te vullen en dat deden de vrouwen in hun spaarzame vrije tijd. Nu kregen ze geld voor de flesjes, er is ook een tijd geweest dat ze flesjes ruilden tegen o.a. luiers en maandverband. We besloten om het zelf ook maar eens te proberen en dat viel nog niet mee. We liepen nog wat door het dorpje en zagen dat er meestal buiten gekookt wordt. Iedereen groet je hier heel vriendelijk en wil altijd weten waar je vandaan komt.

Morgen gaan we shoppen, ik ben namelijk de oplader voor de batterijen van de fotocamera vergeten.