zonsondergang, kijken bij bouwwerkzaamheden

Zondag 13 juli

zonsondergang op balkon, bouwactiviteiten muur

Vandaag had Fitri eigenlijk een vrije dag, maar omdat we uitgenodigd waren om rond 20.00 bij de bouwactiviteiten te komen kijken, leek het een goed plan om eerst rond 16.00 bij een restaurant op de berg op het balkon te gaan zitten voor de zonsondergang.

Voor het Panyawangan restaurant moesten we via hele steile kronkelige paadjes de berg, de scooter trok het maar net. Het was de moeite waard: wat een uitzicht. Toen ik een foto wilde maken realiseerde ik me dat mijn telefoon nog aan de oplader zat, dus voor de foto’s was ik vandaag totaal afhankelijk van Fitri.

We genoten van het uitzicht en van een lekker koud drankje (een colaatje kost hier INR 9000 = €0,51). Ondertussen was er een livebandje verschenen die heerlijke oldschool muziek speelde, misschien een beetje hard, maar ze hadden er zelf ontzettend veel plezier in.

De zon ging prachtig onder, terwijl we daarnaar zaten te kijken, bestelden we nog een kleinigheid om te eten. Ik nam nasi goreng kampung. Fitri wilde alleen maar een kleine snack, toen deze kwamen bleken het hele grote driehoekige Lombok kaassouffles (gevuld met kip en mozzarella) te zijn.

We hadden eigenlijk geen zin meer om naar de bouwwerkzaamheden te gaan, maar na telefonisch contact met de dorpsoudste, voelde we ons toch verplicht om te gaan. De mannen van het dorp doen we werkzaamheden in he donker, na hun dagelijkse werkzaamheden, dus we moesten wel even belangstelling tonen.

In het pikkedonker moesten we die supersteile kronkelige weg terug weer naar beneden; heel gevaarlijk (hier zeggen ze hati, hati). Gelukkig heb ik een aantal beschermengeltjes meegekregen die op mijn schouder meerijden en me beschermen.

Veilig in het dorp aangekomen werden we weer hartelijk begroet en ontvangen, natuurlijk met koffie en deze keer als snack gebakken banaan. Er werd bij kunstlicht hard gewerkt. Onvoorstelbaar wat ze met zo weinig gereedschap allemaal kunnen maken, de steunijzers voor het beton werden hier zelf gebogen. Sterke en vakbekwame mannen deden dit eerst en daarna werd de aanwezige jeugd uitgedaagd om het te doen, zo leren ze hier het vak van handyman. De vrouw van de Pak Kadus (dorpsoudste, tegenwoordig gekozen, hij heeft het vertrouwen van de mensen van het dorp) zorgde voor de catering, gisteren waren ze doorgegaan tot 00.30, zodat iedereen voor Lombokse begrippen (maar voor voor de vrouwen) heel laat naar bed gingen.

Morgen een echte vrije dag.