medicijnen brengen

Maandag 23-09-2024 medicijnen naar Outreach kinderen

Op mijn balkon ontbeten (curd, fruit en muesli) en ondertussen genoten van een prachtige zonsopgang.

Inmiddels heb ik een vast ritueel:

Van 5.30 tot 06.15 ontbijten en genieten van de eerste koffie en de zonsopgang,

Daarna foto’s klaarzetten voor de blog, de blog maken en de foto’s op de blog in de goede volgorde zetten.

Na het douchen ga ik rond 09.00 naar het medisch centrum en zie ik wel wat ik onderweg aan activiteiten of fotogenieke plaatjes tegenkom.

Vaak komt de director ’s morgens even vragen of alles OK is en of ik nog wat nodig heb. Ze zorgen hier zo goed voor me.

Rond 09.15 komt de eerste group campus kinderen op de fysio.

Rond 10.00 ga ik even naar mijn appartement om mijn eigen koffie te maken (hier drinken ze “kinderkoffie” met veel suiker en melk met een vel, brrr...). In het appartement zijn alle spullen aanwezig om echte Nederlandse koffie te maken incl. Douwe Egberts koffie. Beetje omslachtig voor mij alleen om filterkoffie te maken, dus ik houd het maar bij oploskoffie.

Om 10.45 komen de kinderen van de outreach group, waar meestal tot 13.30/ 13.45 mee bezig zijn.

Daarna ga ik in mijn appartement lunchen en luncht de outreach groep in de grote eetzaal.

Rond 14.30 vertrekt de ambulance bus om alle kinderen weer thuis af te zetten.

Afhankelijk van welke route er gereden wordt zijn we dan 16.00/16.30 weer op de Campus.

Vandaag liep het echter anders om 09.00 kwam de senior fysio mij ophalen, omdat we met de social worker meegingen om voedingssupplementen en medicijnen naar outreach kinderen te brengen.

Normaal doen ze dit per scooter, maar vandaag gingen we per auto. En later begreep ik waarom, want we gingen naar de midle of nowhere over nauwe kronkelige straten en straatjes met veel gaten. Soms was er helemaal geen verharding. De chauffeur kende ook hier overal de weg en wist ook probleemloos waar alle kinderen wonen. We werden ook hier overal vriendelijk ontvangen, terwijl de social worker de tijd nam om nog even de situatie of vragen te bespreken. Ik heb respect voor het werk wat hier verzet wordt en hoe ze het voor elkaar krijgen om deze kinderen te vinden en in kaart te brengen en de nodige hulp en ondersteuning te bieden.

Natuurlijk moesten we met iedereen op de foto, terwijl we voortdurend veel geïnteresseerde buren hadden die belangstellend meekeken.

Zo’n tocht maak je niet met een touroperator, hier zag je echt het pure India. De mensen zijn wel arm, maar ik heb tot nu toe geen mensonterende omstandigheden gezien.

We waren pas rond 02.00 p.m. heel laat voor de lunch, dus Lakshmi wilde wel even weten waar ik geweest was, zij is zo zorgzaam.

Ik sloot later nog even aan bij een andere groep kinderen van de Campus die bij de fysio kwamen, deze groep was veel rustiger. En we speelden allemaal samen de gisteren gekochte Jenga en dat was een groot succes.

Wat een dag vandaag, intensief maar zoveel indrukken opgedaan.