shoppen?

Woensdag 23-10-2024 shoppen?

Vanmorgen stal ik de show bij de begroeting van de staff. Google translate kent ook Telugu en ik had goedemorgen hoe gaat het opgezocht en kon di in Telugu op de telefoon laten zien. Onthouden is nog niet zo makkelijk

Vandaag waren er eindelijk ook weer wat kindje van the outreach.

Vanmiddag zou ik gaan shoppen met Nasroon en the lady van het naaiatelier. De stitch master zou al zijn wensen op een lijstje zetten. Ik vroeg hem om de lijst niet te lang, maar een kort wensenlijstje te maken. Ze hebben nogal wat materiaal nodig, want alle schooluniformen worden op het naaiatelier zelf gemaakt. De leerlingen van het naaiatelier komen van buiten (ze zijn allemaal al wat ouder) voor 6 maanden naaionderwijs. Hier leren ze dan hoe ze hun eigen kleren, maar ook o.a. schooluniformen kunnen maken. Ze beginnen allemaal met het met de hand maken van knoopsgaten en krijgen daarna meer en moeilijkere opdrachten. Ze leren ook uit de hand patronen te tekenen. Na deze periode probeert de Campus hun van een naaimachine te voorzien, zodat ze in hun dorpen aan de slag kunnen. Vaak worden er ook naaiopdrachten vanuit de Campus aan hun doorgegeven, zodat ze een basisinkomen hebben.

Om 02.00 p.m. gingen we naar Vizianagaram om te shoppen, tenminste dat dachten we. Maar om 02.00 bleek dat de chauffeur naar huis was gegaan en dat er dus geen vervoer beschikbaar was. Mr. Sharma was met de grote auto naar een emergency op het kantoor in Vizianagaram. We aren helemaal teleurgesteld, we hadden ons zo op het vrouwenuitje verheugd. We bedachten oplossingen als: met de lokale bus of met de tuk-tuk, maar dat mocht i.v.m. de veiligheid niet. Gelukkig werd er toch een oplossing gevonden, de chauffeur van de schoolbus bracht ons met de minibus naar de stad en Mr. Sharma zou ons daar later weer oppikken.

Ook dit was weer een belevenis. In de minibus bedachten we heel ondeugend dat we onze locatie niet direct me Mr. Sharma zouden gaan delen, maar eerst even als vrouwen alleen te gaan shoppen. We gingen rechtstreeks naar een lang smal winkeltje volgeladen me allerlei naai benodigdheden, hier deed de Camus altijd al zijn aankopen voor het naaiatelier. Het was er verschrikkelijk druk en iedereen stond te dringen bij de kassa. Je kijkt niet rond, maar je levert je boodschappenlijstje en dat wordt alles voor je bij de kassa gebracht. Ik wilde toch ook wel even kijken wat er allemaal te koop was. Verder had ik een foto van de spulletjes die ik zeker wilde kopen: tornmesjes, draad doorhalers en knopspelden. Ze hadden het allemaal en we kregen van alles cadeau. Ik wees ook nog wat mooie

kantjes aan en zowaar kreeg ik deze ook nog cadeau. Ik zou de aanschaf namens RC Bergh betalen, maar dat kon niet met een kaart. We namen de spullen zonder betalen mee en de rekening zou via de Campus gaan lopen. Tot mijn verbazing stond Mr. Sharma buiten al op ons te wachten. Nasroon het liefste meisje van de klas had onze locatie met hem gedeeld. We wilden echter nog wel even verder in de stad gaan kijken, dus Mr. Sharma deed al de spullen in de auto en bleef gelaten op ons wachten. We kochten wat kleine spulletjes, 2 paar oorbellen (die prachtige oorbellen kosten hier bijna niets er werd door de dames afgedongen op 250 roepia. Bij de sweet bakery kochten we zoete lekkernijen om morgen bij de theepauze 10.45 a.m. op te trakteren. We wilden ook nog een ijsje gaan eten, maar we vroegen Mr-Sharma wel om ook een ijsje met ons te eten.

We wilden al terug naar de Campus toen Nasroon heel verlegen vroeg of we misschien ook nog even in de winkel van haar familie wilden bekijken. Natuurlijk wilden we dat, want we waren inmiddels heel nieuwsgierig geworden na al haar verhalen over de winkel. Ze verkopen daar de mooiste stoffen voor de Indiase saree en haar moeder is een zeer bedreven naaister. We vielen zo maar binnen, want Nasroon had haar ouders niet per telefoon kunnen waarschuwen. Toch werden we ook hier weer hartelijk ontvangen. Van Nasroon kreeg ik 2 grote lappen stof cadeau (ik kon niet kiezen tussen rood of groen) om een Indian dress van te laten maken in het naaiatelier. Mr. Sharma zocht stof voor zijn vrouw en voor zijn moeder uit en zei als ze het dessin niet mooi vinden zeg ik dat jullie het uitgezocht hebben en als ze het mooi vinden dan zeg ik trots dat ik het zelf voor ze uitgezocht heb.

Nasroon bleef in Vizianagaram en wij gingen terug naar de Campus, waar de kinderen inmiddels alweer druk huiswerk zaten te maken.

Het winkelen in India blijft een belevenis.