een beetje een verloren dag, maar ........

Dinsdag 16 juli

Een beetje een verloren dag, maar ……….

Vandaag stond er niet echt iets op het programma en Fitri was druk met cadeautjes voor de kinderen te kopen van het gesponsorde geld van de studenten van Saxion, die hun projecten en opdrachten hadden afgerond. We zouden rond 13.00/1400 samen een plan gaan maken voor een gestructureerd knipprogramma voor de kinderen, wat ook in de toekomst gebruikt zou kunnen worden.

Eerst maar even langs de ATM, je kunt hier max. INR 2.500.000 pinnen per keer (vandaag was de tegenkoers €143,97). De prijzen hebben hier veel nullen, al hoewel ze het vaak ook afkorten tot

10 K, 50 K enzovoort. Ik kocht wat spulletje in de ready to school winkel (gum, liniaal, goed dun potlood, origami papier, tekenblok en een rol stickers) en moest hiervoor 55K (€3,12) betalen.

Ik had inmiddels allerlei info (o.a. voor de professionals: het knip-knap programma) en ideetjes van internet verzameld.

En toen begon het lange wachten.

14.00 geen Fitri, 15.00 nog steeds geen Fitri, maar ook geen appje wanneer ze zou komen. Ik voelde me een beetje opgesloten in mijn huis, ik kan hier alleen maar een beetje langs de superdrukke en lawaaierige weg lopen, langs de winkeltjes die ik eigenlijk allemaal al minstens 3 tot 4 x heb bekeken. Zelf scooter rijden is op dit moment geen goed idee (ik zie Bartjan bevestigend knikken), want bij dit hectische linkse verkeer maak je zo maar brokken (ondanks al mijn beschermengeltjes, die ik echt niet tot bescherming wil uitdagen).

Ik ben inmiddels wel uitgerust en wil graag actief allerlei dingen doen, mensen gaan bezoeken en mijn ervaring en expertise delen en inzetten. Het wordt tijd om exacte plannen te gaan maken voor de komende weken.

Tegen 16.30 was Fitri er eindelijk, natuurlijk met allerlei excuses. Ze wilde ijsjes voor ons gaan kopen bij de lokale bakker op het park, maar deze mevrouw was vandaag niet goed in orde en had geen ijs gemaakt, morgen proberen we het opnieuw.

Ik stelde voor om nog een keer terug te gaan naar het restaurant op de berg. Nu had ik wel mijn camera mee en de prachtige zonsondergang was het ultieme cadeautje, zodat de dag toch heel goed eindigde.