speel leer groep, baby'tje kijken

Maandag 29 juli

Speelleer groep, meeting

De speel leer groep begon chaotisch. Fitri was de sleutel van de speelgoedkast en vergeten. Dus moest er een ander plan bedacht worden. Fitri vertrok (zoals altijd) met een sliert kinderen achter haar aan, door het dorp om daar buitenspelletjes te gaan doen. O.a. een wedstrijdje wie kan het meeste plastic verzamelen. Alle kinderen wilden nu toch echt naar Issi om de baby te gaan bekijken. In principe ben je altijd welkom om de baby te gaan bekijken, je maakt geen afspraak en valt gewoon binnen met een groepje kinderen. Ze hadden een mooie felicitatie poster gemaakt voor Issi, Pappa en de baby. Normaal is het al een zoektocht door de smalle straatjes van het dorp, maar was nu nog r verwarrender omdat Issi niet in haar eigen huis bleek te zijn, maar na info van de buurtbewoners kwamen we erachter dat ze tijdelijk bij haar moeder was ingetrokken.

Issi was nog voor controle van de wond naar het ziekenhuis, achterop de scooter over de hobbelige weggetjes. Toen ze terugkwam zag ze er stralend uit en vertelde ze me wel 3x dat het een jongetje was. Het kindje krijgt hier pas na 40 dagen, tijdens een geboorte feest, zijn naam.

De kinderen van de speelleer groep waren meer geïnteresseerd in het meegebrachte drinken en de snacks dan in de baby. Toen ik vroeg of in hem even mocht bekijken kreeg ik hem gelijk door de oma in mijn handen gedrukt, wrs zag ik wel uit dat ik ervaring had met baby. Het was een klein, iel helder ogend jongetje, met een lichte voorkeur naar rechts die direct contact maakte. Nadat we iedereen gefeliciteerd hadden gingen we weer naar het ecobricks gebouw. Hier hadden we een “spoed” bespreking (gewoon omdat toevallig iedereen al aanwezig was) met het team over de zorgen en observaties over het vertoonde gedrag van 1 de kinderen. Ook de man van Issi was hierbij aanwezig. Hij is de oom van het meisje en kon ons wat meer over de gezinssituatie vertellen. Er werd gezamenlijk een beleid en wijze van reageren op het gedrag afgesproken.

Na de lunch (een mandarijntje) was de wekelijkse meeting met het hele team. Uitzetten van lijnen en plannen van aanpak maken verlopen hier allemaal wat meer stroperig dan in Nederland. Het was voor mij niet te volgen, er werd Nederlands, Engels, Basan Indonesisch en Sasa Indonesisch gesproken (een Babylonisch spraakverwarring) ze luisteren niet naar elkaar en wie het hardst praatte kreeg of hield het woord. Hier leggen ze altijd alles met heel veel woorden en heel omstandig uit. Door de verhitte discussies was er even geen tijd voor vertalingen, later werd alles me nog eens summier aan me uitgelegd.

Na een echte lunch (Bakso bij het grote Bakso restaurant) was het tijd om naar “huis” te gaan.