Huisbezoek Solatiah en Hasiah, regen, regen..

Dinsdag 30 juli

Op huisbezoek bij Solatiah en Hasiah

Toen we op de afgesproken bij de Alfamarkt aankwamen, werden we door Rifki met een smile van oor tot oor ontvangen. Deze jongen heeft altijd een stralend humeur en loopt bijna over van vriendelijkheid.

We bezochten eerst Solatiah, wat ze precies mankeerde werd me eerst niet helemaal duidelijk, want ze stoppen hier alles weg onder die grote hoofddoeken en lange rokken. Na wat vragen werd er uitgelegd dat ze een amputatie van haar been heeft gehad en dat ze daardoor niet meer echt ver kan lopen. Als ze een keer een dagje uit gaan, huurt haar zus een rolstoel, zodat ze zich wat langer kan verplaatsen. Ze is mbv Haparan Barun begonnen met een winkeltje, met eigenlijk maar 1 rekje met spulletjes. Nu heeft ze (o.a. door een micro credit en hulp van de familie) een echte winkel. Heel schoon en alles heel goed georganiseerd en gecategoriseerd. Ze heeft een grote variatie in handelswaren. Alle spulletjes stonden stofvrij in vitrinekasten langs de muur. Ze verkoopt naast natuurlijk alle voorverpakte snacks, ook verzorgingsartikelen, verse (vaak zelfgemaakte) producten, gekoelde drankjes uit een koelkast. Verder heeft ze ook een vriezer vol ijsje, tijdens ons bezoek werden die goed verkocht. vitrinekasten. We hielpen met het inpakken van de snacks. En natuurlijk moesten we ook hier van alles proeven, maar ook van allerlei andere lekkernijen. Vanavond gaan we weer thuis koken, dus we kochten de benodigde olie natuurlijk in deze winkel.Ze verkocht ook vlaggetjes voor de Indonesische Onafhankelijkheidsdag, hier namen we ook wat van mee voor de kinderen in het dorp. Voordat we verder gingen moesten we natuurlijk nog even samen op de foto. Alle gekochte spulletjes werden in mijn meegebrachte tas gestopt en daarbij verdwenen, zonder dat ik het echt in de gaten had, bijna alle snacks die ingepakt ook in de tas.

Verwarmend om te zien wat de hulp vanuit Haparan Barun hier had uitgericht.

Daarna gingen we naar Hasiah.

Rifki reed ons weer voor en hij heeft een voorliefde voor klein steile en hobbelige weggetjes. We komen ver van de door toeristen gebaande wegen.

Hasiah woonde op een prachtig stuk grond. De tuin was goed verzorgd en alles was even netjes.

Onder grote manden zaten 2 kippen met kuikentjes, die ze later op de markt zouden gaan verkopen. Samen met haar man maken en verkopen ze bamboe matten en hekken, die op bestelling maken. Hasiah was heel vriendelijk, zenuwachtig en continue in de weer. Haar beperking bestaat uit een syndroom met vervorming van handen, polsen en enkels. Ik moest met haar mee om door het dorp te lopen en even bij de lokale winkel koffie te halen. Onderweg wees ze me van alles aan, gelukkig ben ik aardig goed in lichaamstaal en praten met handen.

Terug bij haar woning werd ik opgeschrikt door een aantal harde knallen. De buurman bleek even 4 kokosnoten uit de boom te hebben laten vallen, zodat we vers (verser kan dus echt niet) kokosnoot sap kregen gepresenteerd.

Hasiah is erg afhankelijk van vervoer door andere mensen en die zijn ook allemaal druk.

Omdat ze verkouden was had ze helemaal naar het gezondheidscentrum moeten lopen en dat was te veel inspanning voor haar geweest. Ze regelde daar een scooter taxi die haar weer thuis bracht. n. De dames en meisjes zitten hier allemaal in amazone zit achterop de scooter, levensgevaarlijk in het drukke verkeer, de slechte wegen en de steile en glibberige paadjes.

Zaterdag is er een grote meeting van allemaal cliënten, vanuit het programma, op het strand.

En Rikfi neemt haar dan mee op zijn scooter, zodat Hasiah ook in contact met meer cliënten uit het programma.

De regen nam niet af en we moesten toch terug naar huis. Fitri ad 1 dunne poncho, dus ik zou wrs wel erg nat orden op de terugweg naar huis. Maar Rifki stond zijn poncho aan mij af. Hij zei dat hij een sweater aan had en die voldoende bescherming tegen de regen gaf. Het was een spectaculaire tocht terug naar huis, de paadjes waren nu niet alleen steil en glibberig, maar er vormden zich overal stroompjes met water. Op de hoofdweg aangekomen stond deze volledig onder water en veranderde onze scooter tijdelijk in een waterscooter. Het water stond zo hoog dat je niet met de voeten meer aan de grond kon komen.

Na een korte stop om groentes voor het eten in te kopen, kwamen we toch nog redelijk droog thuis. Onze poncho’s en kleren zaten wel onder de modder van al het opspattende water.

Mijn tweede kookles bestond uit het maken van gefrituurde groentes en oesterzwammen. En een nieuwe versie van noedels.