huisbezoek Muzakir en Sabrudin, rolstoel winkel,

Dinsdag6 aug

huisbezoek Muzakir en Sabrudin, rolstoel winkel,telefoon kwijt

Vanmorgen gingen we naar ver weg wonende cliënten. Ze woonde in een prachtig groen gebied, met groene rijstvelden (waarin de korrels zich al beginnen te vormen) en grote palmbomen.

Rifki had om te delen allerlei snacks meegenomen, wrs omdat hij nog niet ontbeten had.

Muzakir drijft samen met zijn vrouw een winkeltje, waar ze naast de gebruikelijke voorverpakte snacks ook verse kipsaté en verse vis verkopen. De inkomsten hiervan variëren nogal.Muzakir heeft een kapperswinkeltje, maar dat levert niet zoveel op. Daarom is hij begonnen met luidsprekers op te knappen, hij maakt van oude onderdelen weer werkende luidsprekers. Ze zijn hier nogal huiverig om een lening af te sluiten, liever sparen ze voor ze iets kopen. De familie heeft nu veel kosten omdat de zoon nu naar de middelbare school gaat, waar ze schoolgeld voor moeten betalen. Daarnaast moeten ze schoolspullen, boeken en een uniform moeten kopen. Hier gaan de prijzen van deze schoolspullen vlak voordat de scholen weer beginnen, fors in prijs omhoog. We hadden een geanimeerd gesprek, terwijl er tussendoor af en toe een klant kwam. Nadat we nog wat groentes en tamarinde bonen meekregen, was het tijd om naar de volgende client te gaan.

Weer over allerlei kronkelige bergweggetjes door dunbevolkte gebieden. Voor deze mensen had Rifki peren en mandarijnen meegenomen. De client bleek een wat oudere (hier 60 ) meneer te zijn, vroeger was hij altijd met iets bezig geweest en hij was heel handig. Hij had o.a. een elektrisch pompje op de waterleiding aangesloten, zodat er nu een straal uit de kraan kwam waar ik jaloers op was met mijn druppelende douche. Vroeger kon hij zich nog met krukken verplaatsen. Na een val van de verhoging voor het huis (waar iedereen altijd zit) had hij totaal geen functies meer in zijn benen. Hij verplaatste hij zich nu (met de onderbenen en voeten op een soort zelfgemaakte gepolsterde rolplank) m.b.v. zijn armen op zijn achterwerk door het huis.

De rolplank had zijn beste dagen gehad, de polstering was helemaal kapot en bijna verdwenen. De rolplank had allemaal verschillende vaste wielen waaronder wrs zijwieltjes van een fietsje. Hij had zowel gedurende de dag als nacht veel pijn en lag veel in bed. Ze hadden rolstoel gehad, maar deze was nu kapot, zodat meneer nu volledig aan huis gekluisterd was. Ondanks alles had hij nog steeds ontzettende sprankelende pretogen en gevoel voor humor. Hij was al een jaar niet meer bij een dokter of op controle geweest en had geen medicatie voor de pijn. Rifki gaat opstarten dat er weer een controle bij de dokter komt (eventueel bij een neuroloog) maar dat is afhankelijk wat er vergoed wordt aan ziektekosten. Ik ga met Nick overleggen of de handyman van de stichting een betere en meer functionelere rolplank kan gaan maken, natuurlijk in overleg met deze handige client.

Daarna ging ik bij Rifki achterop verder, om te gaan kijken naar een rolstoel. Hier kun je een rolstoel kopen bij de apotheek (hier: apotek). Bij de eerste winkel werd er een lichte duwrolstoel uit een doos gehaald en Rifki vroeg verwachtingsvol: “vind je deze mooi?”. Ik moest hem teleurstellen, dit was niet wat we nodig hadden. Daarna na de volgende winkel, ook weer een apotheek die hulpmiddelen verkocht, hier hadden ze meer modellen. Wat we zochten was er niet bij, dus zei in tegen Rifki (m.b.v. google translate) dat ik wel ging zoeken op internet.

Het was een lange weg terug naar huis en de altijd vlot rijdende (soms scheurende) Rifki reed nu zo rustig en beheerst, om vooral geen brokken te maken.

Hij ging verder naar Lia en ik zou een powernap gaan doen.

Daar kwam niets van, want toen ik thuis was, ontdekte ik dat mijn telefoon niet op de vaste plaats was. Normaal zit hij altijd in mijn rode tas, maar door al dat gedoe met google translate en met foto’s laten zien wat ik bedoelde had ik mijn telefoon wrs. in mijn broekzak gestopt (wie zegt dat vrouwen kunnen multitasken, zeker onder druk ?)en was hij er onderweg uitgevallen. De nap ging even niet door, eerst telefoon blokkeren en op melding verloren zetten, zoeken m.b.v. zoek mijn telefoon. IMEI-nummer achterhalen enz. Fitri schakelde gelijk al haar hulptroepen in, maar ze gaven me weinig kans om de telefoon terug te krijgen zelfs tegen een beloning. De meneer van de politie had tegen Fitri gezegd dat maar 20% van de verloren telefoons teruggevonden wordt.

Nu maar hopen dat er toch een eerlijke vinder zich meldt en mijn telefoon terugbrengt.

Dus vandaag helaas geen foto’s, van deze dag stonden ze nog niet in de Cloud omdat ik onderweg geen gebruik maak van internet.