Bezoek Hirudin en Pak Masun, meeting, waterproject

Donderdag 8 augustus

Huisbezoek Hirudin en Pak Masun, meeting, waterproject

Vandaag waren we met z’n vieren voor het huisbezoek: Fitri, Rifki, Edi en ik. We vertrokken pas rond 11.00. Beide cliënten had ik al ontmoet op meeting op het strand.

Hirudin kan niet goed lopen door problemen met zijn benen. Hij had eerst een kruidenierswinkeltje, maar dat bracht onvoldoende op, doordat mensen op de pof kwamen kopen en later niet af kwamen rekenen. Samen met zijn vrouw zijn nu begonnen met een wasserij. Eerst deden ze alles met de hand, maar nu waren ze de trotse bezitters van een halfautomaat bovenlader wasmachine. Als de was uit de centrifuge kwam moest hij nog verder gedroogd worden, daar hadden ze soms niet voldoende ruimte en mochten dan de ruimte van de buren ook gebruiken. Deze wasserij loopt inmiddels erg goed en ze hebben plannen om uit te breiden, misschien met een micro loan. Naast de inmiddels al gebruikelijke snacks en koffie, kregen we nu een complete maaltijd voorgeschoteld: rijst, groente, scherpe taugé salade en later gefrituurde kleine visjes (ze keken je nog aan, maar met mijn ogen dicht smaakte het eigenlijk best lekker en ze waren heerlijk knapperig). Onderweg moesten we nog even bij een bruiloft binnen kijken voor wat foto’s en ook daar werden direct gevraagd om mee te eten. De kans om weer saté te proeven (het vlees is hier prima, maar de saus smaakt mij te veel naar gemalen pinda’s).

Daarna gingen we de bergen voor de volgende client Pak Mahsun. Rifki ging niet verder mee, zijn om van 90 was gevallen en de hele familie was opgeroepen om bij haar te komen. Pak Masun heeft een rechtzijdig in de arm en linkszijdig in zijn been, ernstig storende neurologische verschijnselen, ook eten en praten kost hem moeite (hier noemen ze dit allemaal Polio). Ik had hem op de meeting gezien en had gevraagd om hem te mogen bezoeken, omdat ik benieuwd was benieuwd of ik iets voor hem zou kunnen betekenen. Het is een vriendelijk en slimme man, heel verlegen en de hele dag bezig om zijn storende neurologische verschijnselen te controleren. Hij vertelde zelf ook dat hij geen invloed op had op al die onwillekeurige bewegingen (vooral in zijn arm). Hij woonde op een prachtig plek en de winkel liep goed. Hij verkocht ook benzine in flessen, maar het stalletje daarvoor had zijn beste tijd gehad, hij had het nog niet opgeknapt omdat hij geen hout had. Eens kijken of we hiervoor kunnen regelen. Hij vertelde trots dat hij net een nieuw uithangbord had gekregen voor zijn winkel. Naast zijn winkel heeft ook nog een klein administratief baantje op het gemeentehuis. Ontzettend mooi om te zien wat deze man ondanks zijn handicap allemaal doet. We spraken af om hem binnenkort nog en keer te bezoeken. Nadat ik nog afwasmiddel (sunlight in een zakje) had gekocht, namen we afscheid.

Daarna terug naar het dorp. Fitri ging naar het ecobricks gebouw om met de kinderen armbandjes te maken. Ik bleef bij de bouw van het infocentrum, waar een meeting hadden over hoe we praktisch de speelleergroep in de vorm die we nu inmiddels hanteerden zouden kunnen continueren. Afspraken maken en actie ondernemen verloopt hier allemaal nogal wat TRAAG. Even nog het krakkemikkige stalletje van Pak Masun aangekaart, na de bouw krijgt overgebleven hout om zijn stalletje te kunnen gaan vernieuwen.

Daarna gingen we kijken bij een waterproject in een van de buurtdorpen. Wandelen voor schoon water heeft voor het dorp van Nick geld gedoneerd om na de grote aardbeving de waterleiding weer op te kunnen starten. Een groep jonge mannen uit het dorp heeft de verantwoordelijkheid voor de onderhoud en de zorg voor het project. Nu hebben ze van de overheid geld los kunnen krijgen, door een goed en gedegen plan in te dienen om het buurtdorp ook van een waterleiding te kunnen voorzien. De bewoners hoeven het water dan niet meer uit het dorp van Nick te halen of uit he smerige watertje dat langs hun dorp loopt. Dit was echt een rit over hobbelende met losse stenen bedekte weggetjes, vol onverwachte en scherpe bochtjes en hele steile hellingen, gelukkig hadden we geen tegenliggers. Er wordt door de regering een put geboord en dan wordt er een watertoren gebouwd waarna ruim 250 gezinnen (100 personen) de toegang krijgen tot schoon drinkwater. Zo kun je zien wat een sponsering van wandelen voor schoon water allemaal te weeg kan brengen. Fijn dat de mensen zich hier zelf verantwoordelijk voelen voor hun water en dat zelf een uitbreidingsproject hebben opgezet.

Het was een hele lange intensieve dag. Maar wat heb ik fantastisch mensen ontmoet met ondernemingszin. En wat een mooi project, vol verantwoordelijkheid en samenwerking in de gemeenschap, heb ik mogen bezoeken: indrukwekkend.