Nagpur-Hyderabad-Vizag-Campus

Zondag 13-10-2024

Nagpur-Hyderabad-Vizag-Campus

Nog even na genieten van de geweldige week (en even nog een keer kijkend naar de foto’s van wat ik had kunnen zien) was het vrijwel direct tijd om te gaan boarden voor de vlucht naar Hyderabad. Ze vinden het hier leuk om op het laatste moment nog even een gate wissel te doen, maar Indigo hield mij via WhatsApp goed op de hoogte.

Terwijl ik aan het reizen was, werden op de Campus rituelen uitgevoerd om de bescherming van de goden te vragen voor al de rollende vervoersmiddelen, maar ook voor het goed kunnen werken in de keuken, de orthopedische instrumentmakerij en natuurlijk voor het naaiatelier. Hiervan kreeg ik later de foto’s die ik jullie niet wil onthouden. De meeste vliegvelden zijn hier silent airport, d.w.z. geen algemene omroepen alleen ter plaatse van de gate. Het vliegtuig naar Hyderabad was nog niet voor de helft gevuld. Ik werd om bij een nooduitgang te gaan zitten, een XL plaats, wat ik natuurlijk graag deed. Het was net geen 2 uur vliegen naar Hyderabad. Wijs geworden van de vorige keer reisde ik nu op sportschoenen en had ik sokken aan, verder zat er een extra omslagdoek in de rugzak, deze keer zou ik op het vliegveld niet verkleumen. Na eerst nog even winkeltjes te hebben gekeken en wat te eten en te drinken gekocht om de hele nacht te overbruggen werd het tijd om te kijken of er een plekje te vinden was waar ik toch nog een beetje slaap kon pakken. Er was wel een lounge maar daar waren eigenlijk alleen maar veredelde zitplaatsen en je kon daar niet betalen met een buitenlandse betaalkaart (?). Bij de gate vond ik een plekje. Mijn rugzak met daarin mijn rode tas met papieren als hoofdkussen kon ik liggend op 2 stoelen toegedekt met de omslagdoek toch nog eventjes slapen. Om 05.00 gingen we boarden. Van tevoren ging ik me nog even opfrissen en nam ik als ontbijt een cappuccino take away. Helemaal klaar om weer te vertrekken naar Vizag en de Campus. Onderweg ook weer een prachtige zonsopgang (ik blijf het elke keer weer fascinerend vinden en kan elke keer weer genieten van de alle verschillende kleur variaties). We tijdens het landen (rond 07.00) hadden ook een mooi uitzicht op de kust bij Vizag. Het vliegveld is niet zo groot en de koffer was er eigenlijk meteen. Omdat ik nu een lokaal nummer heb kon ik communiceren met de Campus. Het verkeer was weer eens verschrikkelijk druk en hectisch, dus ik moest even op de chauffeur wachten. Geen probleem ik was een boek aan het lezen en moest nog 500 bladzijden. Ondertussen kon ik ook nog even geld pinnen, ik had mijn laatste roepies aan de chauffeur van het resort gegeven voor een koffie of thee op zijn terugweg. Op mijn koffer gezeten lezend op de e-reader wachtte ik met het zicht op de Indiase vlag op de chauffeur. Toen hij aankwam werd ik vrolijk toeterend begroet.

Ook naar de Campus was het verkeer nog steeds heel druk. Aangekomen op de Campus (rond 09.30) werd ik weer hartelijk begroet door Mr. Sherma, die onmiddellijk vroeg of ik al een ontbeten had (ik krijg hier echt niet de gelegenheid om verhongeren). Eigenlijk wilde ik alleen maar slapen, dus we spraken af dat ik rond 12.30 zou gaan lunchen. De hele Campus was uitgestorven, niet alleen alle kinderen, maar ook de meeste mama’s en de tuinstaf waren weg. Later begreep ik dat er dag bijna alleen voor mij gekookt werd. De koffer uitpakken was zo gebeurd. De was die ik had, deed ik snel even door een sopje en met de warmte en zon hier is dat een paar uurtjes later weer droog. Wel weer even wennen aan de temperatuur hier, het is nog steeds vreselijk warm.

Goed om weer terug te zijn en te kijken wat er in de komende tijd zinvol is om nog te doen.