nieuw speelgoed, huisbezoek

Vrijdag 18-10-2024 nieuw speelgoed, huisbezoek

De prachtige zonsopgang voorspelde niet veel goeds, maar uiteindelijk viel de regen mee. De vochtigheidsgraad was erg hoog, dus het bleef benauwd warm.

Inmiddels had ik mondjesmaat het nieuwe speelgoed en de foam speelmatten meegenomen

naar de fysio. Niet te veel tegelijk anders wil iedereen helpen en het voor me dragen.

De kinderen waren allemaal enthousiast en wilde me allemaal laten zien dat ze de cijfers kenden en ook het alfabet. Het wordt hier geautomatiseerd met liedjes, dus we hebben wat A, B, C …. gezongen, ondersteund door gebarentaal.

Op het naaiatelier zijn ze altijd in voor het maken van nieuwe dingen, ze maakten mijn draagtas uit Sydney na, uit stof van Vanuatu, met contraststof van de schooluniformen en als finishing touch het Campus Challenge logo. Een foto hiervan met de verschillende mensen erop was natuurlijk onvermijdelijk. Inmiddels word ik wel een beetje allergisch voor al die mensen die met me op de foto willen.

Na de lunch en de powernap gingen we de 3 kindjes die er vandaag wel waren, terugbrengen naar huis. Deze keer niet in de ambulance bus, maar in het minibusje van Friends Indeed. Deze voldeed met dit aantal mensen,3 kinderen, 3 begeleiders, de social worker en Nasroon de fysio en de tolk achterin en ik zat weer als een koningin voorin. We hadden het bezoek niet van tevoren afgesproken,

Het kwam ineens in ons op dat het een goede gelegenheid was. Dus moest er onderweg, gewoon even langs de snelweg, gestopt worden om in elk geval vers kokosnoot sap aan te kunnen bieden.

Het is fantastisch dat de chauffeur overal de weg en de sluipweggetjes kent en weet waar iedereen

woont. In de meeste huizen wonen verschillende generaties onder 1 dak. Bij het jongetje wat we thuis bezochten waren het 3 generaties. De moeder van het jongetje is heel gemotiveerd en oefent de hele dag met hem, verder denkt ze allerlei innovatieve oplossing uit om zijn ontwikkeling verder te ondersteunen, ze zorgt 24/7 voor hem en dat zou niet mogelijk zijn zonder de ondersteuning van haar familie. In India bieden ze en gast altijd iets aan. Dit was de eerste keer dat ik heet kokosnoot sap heb gedronken (de kokosnoten hadden in de felle zon op de snelweg gestaan) maar ook heel lekker. Verder werden we verwend met zelfgemaakte (door de schoonmoeder) lokale snacks. Toen ik de social worker vroeg of ze altijd bij alle thuisbezoeken iets te eten kreeg aangeboden zei dat dit gelukkig gebruik was als er echte gasten kwamen anders zou ze dicht groeien. We wilden eigenlijk beoordelen of een stahulp nodig was, maar moeder had hier inmiddels al een perfecte oplossing bedacht, bovendien is hier in hun huizen geen tot bijna geen plek voor allerlei hulpmiddelen. Moeder liet ons nog zien hoe het jongetje op de TV reageerde, zodra hij het niet leuk vond reageerde hij met een afkeurend geluid, hij had de voorkeur voor een raar programma waar ze met een auto over allerlei voorwerpen reden bijv. ballonnen die ontploften, verftubes die leeggedrukt werden enz.

Het jongetje kan zich over de onderlaag verplaatsen en gaat nar de keuken als hij iets wil eten of drinken, gaat naar buiten als hij dar wil spelen en gat startklaar bij de TV liggen als hij Tv wil kijken. Geweldig hoe deze familie met z’n allen de intensieve zorg voor deze jongen met plezier en vol liefde op zich neemt. Respect!

Na een warme rit terug in de minibus was het tijd om in het appartement weer af te koelen en na zo’n warme rit vond ik wel dat ik een koud colaatje had verdiend.