alvast wat afstand nemen?

Maandag 21 0ktober 2024 beetje afstand nemen?

Vandaag begint mijn laatste week hier, nu is de tijd gekomen om me alvast een beetje terug te trekken en dan een beetje van afstand te kijken wat er in de fysiotherapieruimte gebeurt.

De ruimte is beter opgeruimd, veel overzichtelijker en meer kindvriendelijk ingericht.

Inmiddels is er veel meer interactie met de kinderen en wordt er ook door de fysio op de grond en in de kring met de kinderen gespeeld/geoefend.

Ik kan en wil me nog niet helemaal terugtrekken, omdat er een aantal speciale kinderen die graag met mij oefenen en waar ik nog meer richting kan geven aan hun spel.

Inmiddels heeft het ene jongetje de juiste maat schoenen voor de spalkjes en kunnen we deze uitproberen.

Vandaag geen kinderen uit the outreach, er is weer een of ander festival. Hindoes hebben zoveel goden, dat er altijd ergens wel een festival ter ere van 1 van hun idolen (het zijn niet altijd goden). Ik word een beetje gek van al die dagen die uitvallen, de tijd begint nu echt te dringen en er is nog zoveel te doen, maar het is niet anders en er is al veel in gang gezet.

Na de lunch nam ik even voldoende tijd om bij te slapen, vanavond heb om 11.30 p.m. een ZOOM meeting met Nederland over de komende RLI waar ik voor de eerste keer als trainer aan mee ga werken, kijken of ik zo laat nog wakker ben.

Aan het eind van de middag even gezellig in de ruimte van de social workers gezeten. Allerlei vragen over Nederland en mezelf beantwoord, maar vooral leuke wetenswaardigheden met hun en de verschillen tussen India en Nederland uitgewisseld. Het zijn allemaal zulke leuke, bescheiden, maar heel professioneel mensen met veel empathie voor de kinderen met hun gezinnen in hun outreach gebied. Elke dag gaan ze weer met gevaar voor hun eigen leven op hun scooters onderweg, over soms bijna onbegaanbare wegen vol grote gaten en zonder verharding, naar de meest afgelegen dorpen. Respect voor dit hardwerkende team in de frontlinies van de Campus.